✍ دکتر عباس گلکار، دندانپزشک

🔹همانگونه که همگان اطلاع دارند؛ متاسفانه درصد مرگ و میر در بیماران کرونایی در شهر سقز، در مقایسه با جمعیت کل کشور به شدت بالا است.

نظر به اینکه جمعیت سقز که در مقایسه با جمعیت ۸۰ میلیونی ایران حدود دو و نیم در هزار می باشد، انتظار می‌رود وقتی که آمار مرگ و میر کرونا (در حالی که تمام استان‌های ما در وضعیت قرمز می باشند) در ایران حدود ۴۰۰ نفر در یک شبانه روز می باشد در شهرستان سقز در طی شبانه‌روز فقط یک نفر در اثر کرونا جانش را از دست بدهد!
این در حالی است که متأسفانه گاهی شاهد مرگ و میر تا ۱۰ نفر در یک شبانه روز نیز بوده‌ایم .!!

🔺 این درصد بالای مرگ و میر معادل مرگ و میر ۴ هزار نفر در یک شبانه روز برای کل کشور ایران می باشد.
این بالا بودن بسیار بالای آمار مرگ و میر بیماران کرونایی، به نسبت جمعیت درشهرستان سقز ، ضرورت بررسی سریع و دقیق توسط متخصصان و دانش‌پژوهان را یادآور می‌شود.

🔸 بایستی سریعاً آمار و درصد مرگ و میر در بیماران کرونایی بستری شده در سه بیمارستان تامین اجتماعی، بیمارستان امام و بیمارستان‌شفا، بررسی شده و اگر در یکی از این بیمارستان ها این درصد مرگ و میر ، به نسبت تعداد بیماران بستری، بالاتر از دو بیمارستان دیگر است، هر چه زودتر علت‌یابی گردد و برای رفع علت آن چاره اندیشی شود !

🔹 بنده با یک بیمار کرونایی که به مدت دو هفته ، دربخش کرونای بیمارستان امام، بستری شده بود، گفت‌وگوی مفصلی داشتم. وی که اتفاقاً خودشان یکی از افراد دلسوز و نکته سنج، دقیق و ژرف اندیش می باشند و دارای تجارب بسیار بالایی می باشند ، در این گفتگو نکاتی را بیان نمود که توجه به این بیانات و نکات مطرح شده، شاید بتواند، آمار مرگ و میر کرونا را در سطح شهر تا حدود زیادی پایین بیاورد.

🔺از جمله این نکات:
مهم ترین مسئله اینکه ، آیا امکان دارد بالا بودن آمار مرگ و میر در سقز مربوط به قطع یا افت فشار در دستگاه اکسیژن ساز، باشد یا نه؟
با پذیرش چنین فرضی، که زیاد هم دور از ذهن نمی تواند باشد، تصور این موضوع زیاد دشوار نیست که اگر خدای ناکرده ما با قطع یا افت فشار اکسیژن در دستگاه اکسیژن ساز یا کپسول ها مواجه شویم، قطع مکرر اکسیژن در حالی است که بیمار به ظاهر توسط ماسک از اکسیژن مرکزی بیمارستان، اکسیژن دریافت می‌کند ولی در واقع به علت قطع اکسیژن، درجه اشباع اکسیژن خونش از ۸۵ و ۸۰ به سرعت، به ۷۰ و ۶۰ و پایین‌تر افت کرده و مغز و دیگر اندام‌های بدن را با کمبود شدید اکسیژن مواجه می گرداند، در این حالت، به سرعت بیمار به خواب عمیق فرو رفته و با کاهش سطح هوشیاری و کاهش علائم حیاتی، کار به اعلام کد ۹۹ و احیا کشیده و نهایتاً مرگ را برای بیمار به ارمغان می آورد!

🔹با پذیرفتن چنین احتمالی، باید به دنبال علت گشت و لذا از علل این قطع احتمال اکسیژن، می توان به نبودن دستگاه آلارم و آژیر و اعلام خطر برای زمان قطع اکسیژن، در دستگاه اکسیژن ساز بیمارستان ، اشاره نمود !
و یا نبودن پرسنل کافی “تاسیسات” در بیمارستان هم می تواند مشکل آفرین باشد، به طوری که متاسفانه در یک شیفت کاری فقط یک نفر مسئول تأسیسات ، وظیفه رسیدگی به تمام سیستم ها را به عهده دارد!

🔹 همچنین بایستی از سالم بودن تمامی مانومترهای اکسیژن، در بیمارستان هم، در این شرایط همه گیری بیماری کرونا ، اطمینان حاصل نمود!

🔹از دیگر علت های آمار بسیار بالای مرگ و میر در بیماران کرونایی در شهرستان سقز ، کافی نبودن پرسنل پرستاری در بخش کرونا می باشد!
بگونه‌ای که هر بیمار کرونایی نیاز دارد تا مرتباً سطح اکسیژن و میزان دریافت اکسیژن خونش توسط پرستار، کنترل گردد و از لحاظ تغذیه ای هم ، بیمار کرونایی نیاز دارد تا سیستم وجودی و بدنی اش، علاوه بر سرم های مورد نیاز ، با غذا های مقوی تقویت شده ، تا بر این بیماری غلبه نماید!
متاسفانه بیمار کرونایی خودش نمی تواند، به طور مناسب غذا بخورد و و این عدم توانایی در غذا خوردن سبب می شود ، در طی چند روز انرژی و توانایی اش به طور کامل تحلیل رفته و نتواند بر بیماری غلبه نماید ، لذا لازم است به بیمار کرونایی مرتباً غذاهای مقوی، آب میوه های مناسب و مایعات کافی، توسط پرستار به بیمار خورانده شود برای رفع این دو نیاز بیمار است که ، در صورت امکان بایستی یا تعداد پرسنل پرستاری بیمارستان افزایش یابد و یا اجازه حضور همراه در کنار بیمار داده شود.

از بررسی گفتگو با این بیمار نجات یافته، متوجه شدم که در وهله اول بایستی هر بیمارستان، بسته به توانایی هایش، در ارائه خدمات به بیمار کرونایی، بیمار را پذیرش کند و لذا توزیع مناسب در پذیرش بیماران کرونایی، به نسبت امکانات هر بیمارستان، باید صورت پذیرد تا خدمات رسانی بهتر و آمار مرگ و میر کاهش یابد .!

🔹 توزیع مناسب تر پرسنل باتجربه‌تر و مجرب در بیمارستان های سقز، در کنترل و مدیریت بیماران کرونایی هم، شاید در کاهش مرگ و میر بی تاثیر نباشد.!

🔹 یکی دیگر از مشکلات بیماران کرونایی، چنانچه پیش تر اشاره شد عدم قبول «همراه» برای بیمار است، نظر به اینکه تعداد فعلی پرسنل بیمارستان، کفایت رسیدگی به درمان و دیگر نیاز های بیماران کرونایی را ندارد و امکان دقیق پروتوکل های درمانی هم ، در این شرایط و به طور صد در صد فراهم نیست ، لذا ضرورت دارد که در پذیرش “همراه” برای بیماران کرونایی، تجدید نظر گردد.