ابراهیم محمدحسینی کارشناس ارشد روزنامه نگاری
مشاهیر و نخبگان همواره به عنوان الگوهای رهایی بخش و عوامل توسعه در اجتماع محسوب می شوند.
استان کوردستان و دیگر مناطق کوردنشین به عنوان مناطق کمتر توسعه یافته کشور، با دو طیف نخبگان فکری و ابزاری می توانند راه توسعه را پیش گیرند؛ راهی که باید توسعه یافتگی را هدایت کرد و بهترین افراد به قول دکتر محمود سریع القلم، در طیف اول نخبگان، بزرگان، صاحبان فکر و شخصیت هایی قرار می گیرند که توانایی های وسیع فکری دارند که با روش های بهینه و نظریه پردازی، آینده نگری و دور اندیشی تولید می کنند.
در طیف دیگر، نخبگان ابزاری حضور دارند که سیاست ورزی در حوزه های مختلف به ویژه نظام اقتصادی و سیاسی از توانائی های آنان است.
اگر از منظر ارتباطات توسعه و ارتباطات حامی توسعه به موضوع نگاه کنیم می گوییم؛ این حوزه، کار با افرادی و گروه هایی مردمی است تا آنان اساسا، صدایی در فرایند سیاسی، اقتصادی و فرهنگی داشته باشند.
امروز نخبگان و در صف اول آنان، مشاهیر مناطق کوردنشین بایستی بیش از هر زمان دیگر در راستای توانمند سازی مردم، عدالت اجتماعی، ظرفیت سازی و برابری، به دلیل توسعه نیافتگی ناشی از فقدان دسترسی به منابع فرهنگی، اقتصادی و سیاسی تلاش کنند.
دسترسی فزاینده همه شهروندان به منابع مادی، اطلاعاتی، فرهنگی، تقویت شایستگی های فردی و گروهی، رهبری مهارت، افزایش مهارت های ارتباطی برای زندگی مفید، تقویت مهارت های مربوط به آگاهی انتقادی در این مقوله جای می گیرد تا سازمان های محلی و اجتماعی توانمند شوند و این سازوکاری است تا از طریق آن؛ افراد، گروه ها و اجتماعات به کنترل و تسلط بر شرایط اقتصادی، اجتماعی، مشارکت دموکراتیک در اجتماع و رویدادهایی مربوط به خودشان نائل شوند.
بایستی تلاش کرد تا مردمی که در حاشیه* زندگی می کنند به مسائل و نیازهای واقعی خود از طریق مشارکت فعال پی برند.
راهکار چیست؟
پی بردن به واقعیت های سیاسی، فرهنگی، تاریخی، اقتصادی و اجتماعی خود و بیان آنها، عملیاتی کردن نیازها، شناسایی منابع مورد نیاز، شناسایی، بیان و عملیاتی کردن راه حل های بدیل و ممکن، شناسایی و افزایش دسترسی افراد، کارگزاران و سازمان هایی که در برآوردن نیازها یا حل مشکلات شان نقش مهمی دارند.
همچنین بایستی، افزایش مهارت های ارتباطی در معرفی مستدل مسائل، حل و فصل تضادها، مذاکره، داوری و حاکمیت و سازماندهی و رهبری را به این لیست اضافه کرد.
و این ضرورتی است و بایستی مشاهیر و نخبگان، همواره انعکاس صدای واقعی مردم باشند. آنان بایستی چهره اصلی رهایی بخش باشند برای کاهش رنج و مصیبت ستمدیدگان، تشویق به آرامش و وحدت و افزایش آگاهی و قدرت ستمدیدگان چه آنهایی که به واسطه عدم دسترسی به منابع ستمدیده و مظلوم هستند و چه آنانی که از عیش و خوشی در حال مردن هستند و جاهل به معرفت و حکمت.
منابع:
ـ سریع القلم، محمود(۱۳۹۶). عقلانیت و توسعه یافتگی، تهران: فرزان روز. چاپ پانزدهم.
ـ آر. ملکات، سرینواس و استویز، لزلی(۱۳۹۶). ارتباطات توسعه در جهان سوم. ترجمه؛ شعبانعلی بهرامپور. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی چاپ دوم.
* کوردستان در رتبه های اول حاشیه نشینی / سنندج یکی از بزرگ ترین جمعیت های حاشیه نشینی کشور را دارد – کوردپرس ۲۱ اردیبهشت ۹۸(.