در زیر به پاره ای از آسیب، ضعف ها و انتقادات از این جشنواره اشاره می شود:

-نکته قابل توجه کارگاه ها و جشنواره مطبوعات، حضور کم اهالی رسانه و روزنامه نگاران کوردستان بود که تنها تعدادی از آنها در کارگاه ها و مراسم پایانی جشنواره شرکت کرده بودند، شاید دلیل استقبال کم اصحاب رسانه، تعامل ضعیف مدیریت جشنواره و نهادهای مرتبط با اهالی رسانه، عدم دعوت رسمی از روزنامه نگاران شهرستان ها، تنزل جایگاه نهادهای صنفی مربوطه و….باشد.
بدیهی است جشنواره مطبوعات کوردستان شامل همه شهرستان ها است و دعوت و اسکان اهالی رسانه شهرستان های استان در دستور کار قرار می گرفت تا با حضور خود جشنواره را پربارتر کنند ولی گویا این موضوع برای دبیر و ستاد اجرایی جشنواره مسئله جدی نبوده است!

-در ارزیابی آثار باید به کیفیت، محتوای فاخر، میزان اثرگذاری و بازتاب آن خبر یا مطلب، نقش آن در اشاعه و توسعه فرهنگی و اجتماعی توجه شود. یکی از نقدهای که به این جشنواره وارد است، داوری جشنواره و نحوه انتخاب آثار برگزیده می باشد، علیرغم اینکه کوردستان از نظر فرهنگ و جغرافیای آن نسبت به استان های دیگر متمایز است با این حال از داوران بومی استفاده نشده بود.

استفاده از داوران تکراری در تمام جشنواره ها، آشنایی داوران با تعدادی از تولیدکنندگان محتوا، داوری نشدن آثار در سامانه و شائبه داوری نشدن تعدادی از آثار از موارد مطرح شده در این رابطه می باشد.

-علاوه بر این نکات، نبود بخش های «تیتر»، «کارتون کاریکاتور» و چندرسانه ای در بخش های رقابت، یکی دیگر از ضعف های جشنواره چهارم بود.

-یکی دیگر از انتقادات جدی نسبت به جشنواره مطبوعات کوردستان، عدم توجه به زبان کوردی و بررسی آثار این حوزه بود در حالیکه بخش زیادی از نوشته ها و محتوای رسانه های استان به زبان کوردی می باشد.

-در جشنواره های فرهنگی و هنری معمولا از چهره های شاخص، پیشکسوت و حامی رسانه ای در کنار برگزیدگان، تجلیل به عمل می آید تا ضمن قدردانی، الگویی برای تلاشگران حوزه رسانه باشد اما در جشنواره استان کوردستان به این مسأله بسیار ضعیف توجه و در حد رفع تکلیف یک نفر معرفی شد.

-در جشنواره های رسانه، باید محوریت سخنرانی و مباحث با افراد صاحبنظر و متخصص در آن حوزه و طرح مشکلات، پیشنهادات و چشم اندازها باشد اما در جشنواره استان کوردستان محوریت با مسئولان بود.