در حالیکه در گذشته تلاش می شد که سقز به عنوان شهر فرهنگی و پایتخت جشنواره تئاتر کوردی در جهان معرفی شود، متاسفانه شاهد در سال های اخیر شاهد کاهش پرستیژ هنری، کاهش جایگاه و کیفیت برگزاری فستیوال تئاتر کوردی سقز می باشیم.

برخی از این انتقادات به شرح زیر می باشد:

الف – تنزل سطح داوری و کم توجهی به مشارکت زنان:
عدم استفاده از هنرمندان شاخص و سقزی در حوزه داوری، کم توجهی به مقوله مشارکت زنان هنرمند و استفاده از ظرفیت آنان به عنوان دارو و یا بازبین از جمله مواردیست که به چشم می خورد و نباید به صرف یک پیشنهاد و عدم قبول آن از سوی مقامات بالاتر، بسنده می شد.
البته این انتقاد نه فقط به دوره فعلیف بلکه به دوره های قبل نیز وارد است.

ب- عدم ثبت ملی و اختصاص ردیف بودجه:
عدم ثبت رسمی جشنواره در جشنواره های سالیانه ارشاد و نداشتن ردیف اعتبار رسمی مشکل است که علیرغم وعده های مکرر حل نشده و حتی در دوره ای نیز قطب الدین صادقی رسما اعلاکم کرد که این مساله را حل کرده اما در عمل اتفاقی نیفتاده است.
این مساله غیرهنری، هرساله به دغدغه اصلی و معیار عملکرد دبیرخانه جشنواره تبدیل می شود.

ج ـ ضعف برنامه ریزی و آیین نامه ها:
فقدان ثبات دبیرخانه جشنواره و نبود آرشیو مناسب دوره های گذشته از جمله بولتن های چاپ شده و آثار اجرا شده و… از جمله انتقادات شدید این جشنواره است و از این رو با اعمال سلیقه در تصمیم گیری ها و نیز فقر محتوا برای پژوهش و بررسی مواجه هستیم.

دـ ضعف به لحاظ آموزشی، مبانی نظری و تئوریک:
جشنواره تئاتر کوردی باید محفل و بستری برای تقویت گفتمان و ارتقای سطح علمی و آکادمیک فعالیت های هنری و کارکردهای اجتماعی تئاتر باشد و تکثر و تنوع هنری و ارتباطی را به دنبال داشته باشد که لازمه امر حضور سلایق و اساتید توانمند و برگزاری دوره ها و ورکشاپ های مناسب و موردنیاز هنرمندان است، اما فاقد دستاورد مناسبی در این حوزه بوده ایم.

ه – عدم رونمایی از کتاب ها و ارائه بسته های مناسب فرهنگی و محصولات هنری خصوصاً تولیدات هنرمندان سقزی به شرکت کنندگان.

وـ ضعف اطلاع رسانی حرفه ای از جمله: تولید کلیپ های ویژه قبل از برگزاری و انتشار آن جهت آگاهی بخشی به افکار عمومی در مورد برگزاری این رویداد و….؛

لذا لازم است دست اندرکاران و هنرمندان مربوطه با آسیب شناسی و بازاندیشی نسبت به بررسی انتقادات و ضعف های وارده اقدامات لازم را به عمل آورند.