در تازه ترین اقدام از این دست، شنیده شد قطعه زمین بزرگ جنب مسجد امام محمد غزالی شهرک که دارای کاربری تجاری و ایجاد بازارچه محلی است، توسط راه و شهرسازی جهت ساخت مجتمع تجاری- مسکونی واگذار شده یا در شرف واگذاری است.

این سازمان قبلا هم اقدام به تغییر کاربری و واگذاری زمین ۴ هزار متری در خیابان سالمندان سقز نموده که قبلا دارای کاربری آموزشی بوده اما در روندی نامشخص و غیرشفاف به یک شرکت خصوصی جهت ساخت آپارتمان واگذار شده است.

از سوی دیگر در خیابان سالمندان، قبلا ۲۱ هزار متر زمین جهت تملک املاک کنار حاشیه رودخانه سقز، درنظر گرفته شده بود اما راه و شهرسازی ۵۰ درصد آن را به شهرداری منتقل کرده اما معلوم نیست بر سر بقیه زمین ها چه اتفاقی افتاده است و طی چه روندی و به چه کسانی واگذار شده است؟

راه و شهرسازی ادعا می کند واگذاری برخی از این زمین ها برای تامین هزینه های مربوط مسکن ملی صورت گرفته ادعایی که با کمترین بررسی خنده دار بودن آن مشخص و معلوم می شود.
حال اگر قرار بود این زمین ها فروخته شوند چرا در خود آنها، مسکن ملی ساخته نشد و به متقاضیان واگذار نشد تا ارزش افزوده ای نصیب اقشار نیازمند جامعه شود؟ چرا این زمین های باارزش واگذار می شود اما در کوه های صعب العبور جاقل، زمین به متقاضیان واگذار می شود؟ در حالیکه در همان مراحل مطالعاتی، سقزرووداو اعلام کرد که این زمین ها به دلیل توپوگرافی نامناسب، شیب زیاد، دوری از شهر و مراکز خدماتی، فقدان ارزش افزوده، هزینه زیاد خاک برداری و… برای ساخت مسکن ملی مناسب نیستند اما نه دستگاه مجری، نه شرکت مشاور که انتقادات شدیدی نسبت به عملکرد آن وارد بوده و نه دستگاه های ناظر بدان توجهی نکردند و اینجاست قرارداد صدها میلیارد تومانی برای خاک برداری جاقل بین وزارت راه و شهرسازی  و شرکت های پیمانکار منعقد می شود. در حالیکه با این پول ها و عواید حاصل از زمین های فروخته شده می توانستند در بهترین دشت های اطراف سقز برای کلیه متقاضیان مسکن ملی زمین بخرند.
اما چه می توان کرد وقتی گوش شنوایی وجود ندارد.