پیشرفت در بسیاری از حوزه ها و حل مشکلات توسط دولت و ارگان های خدمت رسان از جمله بیمارستان ها، شهرداری، اداره راه، تعاونی ها و…. مدیون همین انتقادها و مطالبه گری رسانه هاست.

باید یادآور شد، در میان انبوه تبلیغات، اخبار، انتقادات و پیشنهادات و فعالیت های فعالان صنفی، اجتماعی، سیاسی ، محیط زیست و… در رسانه ها، قشری بی صداتر از کارگران وجود ندارد.
فارغ از انبوه بیکاران، کولبران و باربری جوانان سقزی به شهرهای دور و نزدیک، پروژه های انگشت شمار عمرانی فعال و نیمه فعال در سقز وجود دارند که کارگران بومی از ناچاری با حقوق های عجیب و معوقات عجیب تر (گاها ۱۴ ماه) تن به کار می دهند، در صورت مطالبه گری حقوق و مزایای قانونی با برخورد برخی کارفرمایان مواجه شده و بعد از اخراج این کارگران، با افتخار می گویند برو اداره کار شکایت کن.
اداره کار که باید مدافع حقوق کارگران باشد و در اسرع وقت به این مشکلات رسیدگی کند، اما متاسفانه مواردی وجود دارد که کارگر بیش از یک سال است که شکایت کرده، اما هنوز که هنوزه به نتیجه نرسیده است.

دلایلی مختلفی مانند کرونا، تعطیلی، به حد نصاب نرسیدن، جلسات دیگر، انحلال هیات ها و….جلسات به تاخیر می افتد، این در حالیست که در گذشته اداره کار سقز بدلیل رسیدگی مناسب به این پرونده ها در غرب کشور زبانزد بود.
تازه بعد از اتمام هفت خوان اداره کار، تازه گرفتن اجرائیه و ارجاع به دادگاه هم داستان های خاص خود را دارد.
خلاصه کلام مخاطب من رسانه های محلی بود که لازمست توجه بیشتری به حوزه کارگران نموده و به حمایت از این قشر بی دفاع بپردازند و روندهای رسیدگی به مشکلات کارگران را مورد نقد قرار دهند.
* شهروند سقزی