در کنار تورم و رکود اقتصادی در سطح ملی مواردی همچون: نبود مراکز صنعتی و تولیدی بزرگ محدود کردن تجارت مرزی در منطقه و محروم کردن سقز در یک دهه گذشته، عدم شروع طرح های عمرانی و سرمایه گذاری کلان، مدرنیزه نبودن کشاورزی و دامداری، توسعه نیافتگی حوزه خدمات، رکود بازار و مشاغل وابسته،رکود ساخت و ساز به دلایل مختلف، تعدیل نیرو در برخی واحدهای نیمه کاره و…. در تشدید بیکاری در سقز موثر می باشد.

متاسفانه اگر صبح ها و غروب بسیاری از جوانان و سرپرستان خانوارها راهی مرزها برای کولبری می شوند و خطرات آن را برای لقمه نانی به جان می خرند، عده ای دیگر برای باربری راهی شهرهای بزرگ شده و یا از گناوه بار را حمل می کنند که با ریسک های خاص خود همراه است، عده ای از زنان و مردان از روی ناچاری برای چیدن میوه و سبزی یا کارهای کشاورزی صبح ها راهی میاندواب، بناب، مراغه و…می شوند، این جدای از دستفروشی و مهاجرت به شهرهای دور و نزدیک یا خارج از کشور است.
این معضلات در حالیست که حداقل فرصت های شغلی که می شد برای رونق اقتصاد و اشتغال سقز انجام داد به حال خود رها شده اند نه از بازگشایی بازارچه مرزی خبری هست، نه از تکمیل و افتتاح خط های تولید دخانیات قدیمی، طرح خاصی برای ساماندهی و رونق بازار سقز وجود ندارد و هیچ طرح سرمایه گذاری جدید و کلانی در سقز وارد فاز اجرایی نشده حتی برخی پروژه ها مثل ذوب آهن هم تعطیل شده اند، بانک ها از دادن تسهیلات خودداری می کنند، جلو ساخت و ساز و صدور مجوز در شهرک های جدید سقز گرفته شده و….

باید توجه کرد اشتغال و معیشت به دغدغه بسیاری از خانواده ها و جوانان تبدیل شده و این مساله در سقز بیشتر به چشم می خورد و حل مساله نه با حرف درمانی و برنامه های مقطعی که با داشتن برنامه های جامع و کلان توسعه ای و سرمایه گذاری، دیدگاه های توسعه گرا بجای تنگ نظری تحقق می یابد، در این راستا عزم جدی و مشارکت بخش های دولتی، خصوصی و تعاونی بوده در این راستا فراهم سازی زمینه های جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی در راستای افزایش تولید و اشتغال ضروریست.
افزایش تولید با ایجاد کارخانجات و صنایع تبدیلی و صنعتی، تاسیس و تقویت تعاونی های تولیدی و کارآفرینی، سرمایه گذاری شرکت های بزرگ دولتی مانند شستا و هلدینگ های صنعتی در منطقه، متوقف نمودن بهره برداری خام معادن و سوق دادن آن بسوی فرآوری همراه با سرمایه گذاری و تاسیس کارخانجات تولیدی در کنار آن، تقویت مبادلات تجاری مرزی با بازگشایی بازارچه مرزی و ایجاد معابر موقت، ارائه تسهیلات اشتغال زایی مناسب، تامین سرمایه در گردش کارگاه های تولیدی و… در این راستا می تواند راهگشا باشد.
جذب سرمایه­ گذاری خارجی و بخش خصوصی نیازمند وجود زیرساخت­ های مناسب مانند صنایع بالادستی و بزرگ، جاده، فرودگاه، سیستم اداری و نظام بانکی سالم و کارآمد است که در این زمینه هیچ برنامه­ مشخص و هدفداری به چشم نمی­ خورد.

گسترش صنایع کوچک نیز قبل از هر چیز مستلزم انجام کارهای بزرگ است که قبلاً می­ بایست انجام شده باشد و زمینه را برای کارآفرینی فراهم آورد.
تقویت و مدرنیزه کردن کشاورزی و دامپروری همراه با ایجاد صنایع تبدیلی و بازارهای مناسب برای عرصه تولیدات این بخش برای کمک به افزایش تولید و اشتغال، تقویت فرهنگ کارآفرینی و مدیریت کسب و کار و جلب مشارکت مردم در روند توسعه و سرمایه گذاری امری اساسی است.

ـ فردین مصطفایی