در این رابطه ذکر چند نکته ضروریست:

– شورای شهر به مثابه پارلمان محلی و اعضای آن نمایندگان مردم بوده که باید دارای سعه صدر و آستانه تحمل بالا بوده، تکیه گاه و پشتوانه شهروندان و جامعه برای پیگیری مطالبات و خواسته های آنان، پذیرش انتقادات و دغدغه های عمومی بوده و در صورت بروز بحران یا چالش های اجتماعی، اعضای شورا جهت حل آن و کاهش تعارضات نقش آفرینی محوری داشته باشند.

– شکایت اعضای شورا در دوره های گذشته از فعالان مدنی و رسانه ای کمتر اتفاق افتاده اما در ماه های اخیر افزایش یافته (حداقل ۴ مورد) که این چشم انداز خوبی را ترسیم نمی کند و با آزادی بیان و اظهارنظر همخوانی ندارد، وقتی برخی مسائل و شبهات از طریق گفتگو، دیالوگ و شفاف سازی قابل حل است نیازی به چالشی نمودن مسائل، شکایت و تشکیل پرونده قضایی نیست.

– اساسا فعالان مدنی و رسانه ای با هدف اصلاح امور، دفاع از منافع عمومی و بهینه نمودن عملکرد نهادهای اجرایی فعالیت می کنند و سوءنیت و تعارضی شخصی با افراد ندارند لذا تصور تحقق عناصر مادی و معنوی در نوشته های این افراد کمتر عینیت پیدا می کند.

– لذا به اعضای شورا و مسئولان مختلف توصیه می گردد بجای تقابل و شکایت، اصل همگرایی و هم افزایی درونی و بیرونی (با فعالان مدنی و رسانه ای)‌را در دستور کار قرار داده و از انتقادات هرچند ناخوشایند هم استقبال نماید.

در صورت تحقق این رویکرد، قطعا نقدها و اظهارنظرهای عمومی در مورد شورا هم بدور از افراط و تفریط خواهد بود.