هدف از نامگذاری این روز افزایش آگاهی جوامع بین‌المللی در مورد اهمیت توریسم و تأثیر صنعت گردشگری بر اجتماع، فرهنگ، سیاست و اقتصاد است.

امروزه صنعت توریسم از اهمیت زیادی برخوردار است. صنعت گردشگری؛ صنعتی چند وجهی است که می‌تواند اثر مثبتی بر سایر بخش‌ها و کسب و کارها مانند کسب درآمد ارزی، افزایش درآمد جامعه میزبان، سرمایه‌گذاری، اشتغال نیروی کار، توسعه تولید، فروش و گردش اقتصادی صنایع دستی داشته باشد و مهم‌تر از همه ارتباطات بین فرهنگی، تغییر دید و نگرشی است که می‌تواند بر گردشگران در مورد آن جامعه به وجود آورد. در این راستا کشورها و یا جوامع محلی برای افزایش سهم خود برنامه‌ریزی‌های مفصلی را انجام داده‌اند.

اما شهر سقز با تاریخی ۷ هزار ساله، وجهه فرهنگی برجسته و قرار گرفتن بر روی شاهراه ارتباطی و همچنین موقعیت مرزی نه تنها نتوانسته از این صنعت بهره بگیرد بلکه در حال از دست دادن بسیاری از پتانسیل ها، فرصت ها و آثار تاریخی و فرهنگی بوده، به طوری که اغلب بناهای تاریخی و قدیمی این شهر به علت کم‌توجهی و نبود مسئولان دلسوز، در حال تخریب و فرسودگی قرار گرفته اند.
یک شهر ۷ هزار ساله با صدها اثر تاریخی هنوز یک متر مربع موزه ندارد، جدای از اینکه میراث فرهنگی کوردستان و سقز همتی برای این کار ندارند و در مقاطعی هم فرصت سوزی و کارشکنی کرده اند، نماینده های مجلس، فرمانداران، شوراهای و شهرداران ۲ دهه گذشته در سقز نیز در این رابطه سهل انگاری نموده و غیر از وعده های سرخرمن، کاری اساسی در این حوزه انجام ندادند، لذا آثار و اشیای تاریخی پیدا شده این شهر در موزه شهرهای دیگر یا خارج کشور نگهداری و به نمایش گذاشته شده اند و این بزرگ ترین ظلم در حق تاریخ و تمدن این خطه می باشد. کمترین اقدام برای شناساندن پتانسیل های گردشگری سقز از جمله بازار پارچه و تاریخی سقز از سوی نهادهای مرتبط و اصناف صورت نگرفته و کرونا نیز بهانه خوبی برای رکود فعالیت های فرهنگی در این حوزه شده است.

در شرایط فعلی نیز به خاطر کرونا فعالان حوزه گردشگری از جمله دفاتر گردشگری و هواپیمایی، هتل داران و …بشدت متضرر شده اما کمترین حمایت از آنان صورت نگرفت.

با این حال احداث موزه ترکیبی در سقز، ایجاد سایت های تفریحی و گردشگری در سدهای لگزی و چراغ ویس و بهره برداری از آن؛ نگهداری و مرمت بناهای تاریخی همچون قلعه زیویه، قلعه صاحب، کانی نیاز و میدان موکریان، ایجاد محور گردشگری زیویه، کرفتو و تخت سلیمان و احداث مکان های تفریحی و خدماتی در این مسیر، بهره گیری از پتانسیل بالقوه چه‌م سقز، توسعه و تجهیز بیمارستان های سقز و جذب توریسم درمانی از شهرهای اطراف و اقلیم کوردستان، ثبت جشنواره بین المللی تئاتر کوردی در تقویم سالانه وزارت ارشاد و گسترش آن، کمک و توجه به هتل ها و مراکز تفریحی، معرفی سقز به عنوان شهر خلاق پارچه و لباس و… می تواند نقش مهمی در توسعه گردشگری و جذب توریسم، درآمدزایی، اشتغال زایی، شناساندن سقز و جذب سرمایه گذاری و… داشته باشد.

لذا می طلبد با تشکیل ستادی متشکل از ادارات مرتبط، کارشناسان خبره، انجمن ها و فعالان این عرصه برای توسعه گردشگری و خروج سقز از این حالت بی تفاوتی و رکود، بهره گیری از پتانسیل های موجود و رایزنی برای جذب بودجه های دولتی و سرمایه گذاری های کلان خارجی در این حوزه و… اقدام نمود.

ـ فردین مصطفایی