فرهاد امین‌پور روزنامه نگار
جنگ کنونی در روژئاوا بیش و پیش از هر زمان و موضوع دیگری نشانگر این واقعیت است که فرایندهای سیاسیِ مبتنی بر اهمیت یافتن و برجسته‌شدنِ مسئله‌ی کُرد در خاورمیانه و جهان، روند بسیار رو به رشدی به‌خود گرفته و نقطه‌ عطف‌های جدیدی را تجربه می‌کند.
اگر به پشت سرمان نگاه کوتاهی بیندازیم دورترین رویداد مربوط به این مسئله،‌ با فاصله‌ی زمانی دوسال، برگزاری رفراندوم در اقلیم کُردستان بود و قبل از آن نیز حوادث مربوط به حزب دمکراتیک خلق‌ها در عرصه‌ی سیاسی ترکیه و همچنین جنگ تاریخی کُردها با داعش و…
اگر با نوعی تسامح، یک و نیم قرنِ گذشته را به عنوان دربرگیرنده‌ترین بازه‌ی زمانی برای ظهور و طرحِ مسئله‌ی کُرد در نظر بگیریم، بسامد زمانی و اهمیت سیاسیِ این مسئله در سطح منطقه و جهان‌، هرگز به اندازه‌ی چند سال گذشته نبوده است. ظاهراً همین بسامد بالای زمانی و رشد غیرقابل تصورِ سیاسی است که شخصیت‌هایی چون اردوغان و برخی دیگر از دولت‌های منطقه را برای مقابله با این موضوع به تکاپو واداشته است. اما حمله‌ی دولت ترکیه به رهبری حزب اسلامی عدالت و توسعه به کُردها علاوه بر اینکه دستاورد پایداری برای این کشور ندارد، بلکه در نهایت علیه خویش عمل کرده و به هیزم هرچه بیشتر برافروخته‌ شدنِ مسئله‌ی کُرد در منطقه و جهان تبدیل خواهد شد. شاید اردوغان در این جنگ بتواند اندکی از عطش نفرت خویش را نسبت به مبارزان روژئاوا کاهش دهد که با جنگی شادمانه و زیبا، تروریست‌های مورد حمایت‌اش را از پای درآوردند و با موهای بافته و صورت‌های مصمم‌، رؤیای پنهان‌‌اش را برای جاری کردن تدریجی قوانین اسلامی در ترکیه بر باد دادند، اما دستاورد دیگری برای ادامه‌ی حیات سیاسیِ وی نخواهد داشت.
واقعیت این است که نه کُردها چون گذشته از نظر نظامی بی‌دفاع و به لحاظ سیاسی نامتحد و ضعیف‌اند که با چنین حمله‌هایی نابود شوند و نه روابط سیاسی و انسانیِ حاکم بر دنیای کنونی به سیاست‌مداران غیرمتعادلی چون اردوغان و همفکران منطقه‌ایش اجازه خواهد داد چنین برنامه‌های ابلهانه‌ای را به سرانجام برسانند. خوشبختانه کُردهای روژئاوا در ده سال گذشته، به لحاظ سیاسی و نظامی به اندازه‌ی تمامی تاریخِ دردناک‌شان ورزیده شده‌اند و به سختی می‌توان از این واقعیت سیاسی و نظامیِ نوظهور و قدرت‌مند عبور کرد. اردوغان به‌راحتی نمی‌تواند بر سرزمین‌های داغ روژئاوا حکومت کند که هر وجب آن آغشته به خون گریلاهایی است که با شجاعت بی‌مثال‌شان، اهریمنِ زشتِ داعش را به اعماق تاریخ بازگرداندند. اردوغان شاید بتواند برای مدت بسیار کوتاهی به سرنیزه‌اش تکیه کند ولی قطعاً نمی‌تواند روی آن بنشیند. حتی اگر سرزمین‌های روژئاوا به صورت موقت از دست کُردها خارج شده و برای مدتی به عرصه‌ی تاختِ سلطانِ خودخوانده‌ی عثمانی تبدیل گردند یا بر اساس بازی های منطقه‌ای میان حکومت‌های مرتبط با مسئله‌ی کُرد، به حوزه‌ی حاکمیتِ مستبد بشار اسد بازگردانده شوند، چیز زیادی از این واقعیت مهم که ظهور غیرقابل انکارِ یک عامل کُردی و قدرت‌مند در عرصه‌ی مناسبات سیاسیِ منطقه و جهان است، تغییر نخواهد کرد، همانگونه که حمله‌ی ارتش عراق و نیروهای حشدشعبی به اقلیم کُردستان پس از برگزاری رفراندوم استقلال نتوانست نتایج آن را تحت‌تأثیر قرار دهد و در روند توسعه و اراده کُردهای این منطقه خللی ایجاد کند.