سواد سلامت، مربوط به آموزه هایی است که انسان می تواند با استفاده از آنها، سطح سلامتی خود و یا افراد دیگر را در زمینه های مختلف شناسایی کند و در صورت نیاز، راه حل هایی را ارائه دهد که با استفاده از آنها، سلامت روحی و یا جسمی خودش و افراد دیگر را تأمین کند

سطح سواد سلامت پایین  می تواند منجر به افزایش بار بیماری ها و حتی کاهش اثربخشی برنامه‌های پیشگیری و تشدید بیماری‌های مزمن شود که لازم است در این راستا تدابیری اندیشیده شود.

عواملی که آشکار یا پنهان بر کاهش سطح شواد سلامت موثرتند عبارت است از:

۱ـ عوامل فردی و آموزشی: سطح پایین تحصیلات، محدودیت‌های زبانی، مشکلات شناختی و افزایش سن از جمله موانع فردی در درک اطلاعات پیچیده سلامت به شمار می‌روند.

۲ـ  عوامل فرهنگی-اجتماعی: باورهای سنتی و تابوها، انگ و شرمساری ناشی از برخی بیماری‌ها و نابرابری‌های جنسیتی نیز می‌توانند مانع از دسترسی و استفاده صحیح از اطلاعات سلامت شوند.

۳ـ چالش‌های فناوری و اطلاعاتی: سواد دیجیتال پایین، گسترش اطلاعات نادرست در فضای مجازی و عدم دسترسی به منابع معتبر، استفاده از فناوری‌های نوین در حوزه سلامت را با مشکل مواجه کرده است.

۴ـ  عوامل اقتصادی: فقر و اولویت‌های معیشتی و هزینه‌های بالای آموزش سلامت، دسترسی به اطلاعات و خدمات مرتبط را برای اقشار کم‌درآمد محدود می‌کند.

لذا باید مجموعه دشتگاه های متولی، صاحبنظران، تلاشگران حوزه سلامت، انجمن های مدنی و رسانه ها برای ارتقای سطح سواد سلامت جامعه و مرتفع نمودن موانع فرارو تلاش نمایند.

اقداماتی همچون: آموزش همگانی، ساده‌سازی اطلاعات، تقویت ارتباط پزشک و بیمار، استفاده از فناوری، مشارکت جامعه محلی و سیاست‌گذاری‌های کارآمد ارائه شده و بر ضرورت همکاری وزارتخانه‌های بهداشت،  آموزش‌وپرورش و دانشگاه ها، رسانه‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد باید مدنظر قرار گیرد، به گفته سازمان جهانی بهداشت، ارتقای سواد سلامت نقش مهمی در کاهش بار بیماری‌ها و برقراری عدالت در دسترسی به خدمات سلامت دارد.