براساس این آمار، میزان بیکاری در مقایسه با زمستان ۱۴۰۰ حدود ۴ درصد افزایش داشته، یعنی نه تنها برنامه موثری برای اشتغال زایی اجرا نشده بلکه برخی فرصت های شغلی هم از بین رفته است.

حالا کوردستان با ۲ برابر نرخ میانگین کشوری، بیکارترین استان بوده، اما طنز ماجرا آنجاست که که شورای اشتغال این استان، در اواسط سال گذشته جشن اشتغال را برگزار نمود.

باید اذعان کرد حتی در همین آمارها هم تردیدهای زیادی در مورد ملاک و معیار اشتغال وجود دارد به طوری که با دادن یک وام‌ ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومانی به مشاغل خرد و خانگی، وام‌گیرنده را شاغل حساب می کنند در حالیکه با این وام ها نمی توان یک گوشی موبایل متوسط هم خرید.

در شهرستان سقز آمار شفاف و مشخصی از نرخ بیکاری واقعی در دسترس نیست اما با توجه به شاخص های موجود توسعه و درامد سرانه، قطعا سقز وضعیت نامناسب تری نسبت به کوردستان دارد، شهری که نه مثل مرکز و یا شهر دوم استان مورد توجه قرار می گیرد و نه از مزایای طبیعی تجارت مرزی برخوردار است، شهری که مقامات ارشد آن صرفا دغدغه پست و مقام خود را دارند و بین گفته ها و ادعای آنها با واقعیت ها هیچ تناسبی وجود ندارد.