– مسکن ملی معمولا برای اقشار ضعیف جامعه از جمله کارگران و کاسبکاران خرد، زوج های جوان و غیره ساخته می شود که از توانایی مالی و سرمایه برای تامین سرپناه مستقل ناتوان اند.
– بیشترین امید این اقشار به تسهیلات دولتی و بانک ها و نهایتا دستیابی به مسکن ارزان قیمت با سطح زیربنای کمتر از متوسط برای رهایی از اجاره نشینی و مشکلات ناشی از آن است.
– آنچه در مسکن ملی ۱۲۰۰ نفره کیلن دیده می شود که هیچ تطابقی با این مساله ندارد، مثلا هر واحد ۹۵ متر زیربنا، هر بلوک ۲ آسانسور و ۲ راه پله و….
در واقع این مسکن ملی و برای اقشار کم درامد جامعه طراحی نشده بلکه مسکن اقشار نسبتا مرفه و دارای تمکن مالی خواهد بود، با توجه به وضعیت اقتصادی جامعه و نظرخواهی از متقاضیان می شد تصمیمات منطقی و معقول تری اتخاذ کرد، مثلا واحدها در حد ۷۰ تا ۷۵ متر و هر بلوک با یک آسانسور و راه پله.
در این صورت قطعا هم قیمت ساخت و هم میزان آورده برای متقاضیان کاهش می یافت و  هم بجای ۱۲۰۰ واحد می شد ۱۴۰۰ تا ۱۵۰۰ واحد ساخت.
همچنین محله جاقل ارزش افزوده بالایی ندارد که فرد هزینه زیادی را بپردازد.
– در اینجا اداره کل راه، شورای مسکن استان و وزارت راه مقصر اصلی هستند که چشم بسته و بدون توجه به مقتضیات و وضعیت اقتصادی ثبت نام کنندگان و نظرخواهی از آنان این طرح را پذیرفته و اجرایی کرده اند.
– علی ایحال عملا شرایطی گریزناپذیر به وجود آمده که نباید فشار زیاد بر متقاضیان وارد شود که مجبور به فروش واحدها شوند، بلکه باید تدابیری بیندیشند که هزینه ها در حد نرمال باقی مانده و بانک مسکن در ارائه بیشتر و زودهنگام تسهیلات بیشتر همکاری کند و جدا از راه و شهرسازی، نظارت بیشتری روی پروژه شود.

-رحمانی، کارشناس ارشد شهرسازی