در این رابطه ذکر چند نکته ضروریست:
واقعیت اینست که مشکل کم آبی بحرانی جهانی بوده و مناطق زیادی از جهان را درگیر خود کرده است که کشور ما نیز از این بحران مستثنی نمی باشد، اما پیش بینی وضعیت امروز برای شهر صاحب و شهرهای دیگر مشکل نبوده و بحرانی قابل انتطار بوده است، لذا انتظار می رفت از چند ماه پیش که شهر صاحب دچار کم آبی شده، اقدامات زیربنایی برای حل آن شروع می شد.
آب شرب شهر صاحب فاقد تسویه خانه بوده و از محل چاه تامین می شود و در چند ماه گذشتە هر بار که چاه خشک شده است اقدام به حفر چاه عمیق تر یا لایه روبی و بزرگ کردن گالری چاه قبلی کرده اند. اقداماتی که برای درد کم آبی شهر صاحب حکم مسکن را داشته و هر بار فقط برای مدت کوتاهی توانسته بخشی از مشکل را حل نماید و بعد از هر اقدام دوباره مشکل عود کرده است.

نکته حائز اهمیت این است که مسئولین مربوطه از جمله مدیریت آبفای سقز علیرغم پیش بینی پذیر بودن وضعیت کنونی، چرا در سال های گذشته اقدام به چاره جویی پیشگیرانه برای بحران امروز نکرده اند؟ به گونه ای که امروز شاهد تلنبار شدن مشکلاتی هستیم که مرتفع کردن آن نیازمند راه حل بنیادی و اساسی است . راه حل هایی که نمی تواند در کوتاه مدت مشکل را برطرف نماید.
نکته بعدی این است که سیستم آب شرب شهر صاحب جوابگوی نیاز شهر صاحب نیست، سیستمی که از ۲۰ سال پبش تاکنون هیچ عملیات توسعه ای روی آن انجام نشده در صورتی که هر روز بر مشترکان آن اضافه می گردد. واقعا مسئولین مربوطه چه زمانی می خواهند اقدامی واقعی برای رفع مشکل انجام دهند، خدا می داند.
مردم شهر صاحب راه چاره اصلی درمان کم آبی را در تعریف پروژه جدید برای آبرسانی به این شهر از طریق سد لگزی می دانند، نه اقدامات مسکن مانندی که اداره آب و فاضلاب انجام می دهد.

باید گفت زیر ساخت های کنونی حوزه آب جوابگوی وضعیت امروز شهر صاحب نمی باشد و درمان این درد نیازمند همت جمعی همه مسئولین استان از مدیرکل آب و فاضلاب شهری گرفته تا استانداری، فرمانداری و نماینده مجلی می باشد. همه مسئولین با هم بایستی دست به دست هم داده تا با تعریف پروژه جدید و در اولویت و اضطرار قرار دادن آن، منابع مالی لازم را تامین کرده و یک بار برای همیشه درد کم آبی این مردم زجرکشیده را درمان کنند. هر درمان دیگر غیر از این حکم مسکنی موقت را داشته که برای مدتی کوتاه دوام می اورد.
*عضو شورای شهر صاحب