با وجود نقش مهم و اساسی کارگران در مناسبات جامعه، تولید و پیشبرد امورات، این قشر به لحاظ اقتصادی- اجتماعی با سختی های زیادی مواجه بوده، تورم و گرانی، عدم حمایت های اجتماعی و اقتصادی مناسب، بیکاری های پنهان و فصلی و… از جمله معضلاتی است که این قشر با آن دست و پنجه نرم می کند و از سوی دیگر فاصله حداقل ۴۰درصدی میان هزینه‌های زندگی و حقوق کارگران وجود دارد که بر روی نشاط فردی و خانوادگی آنان اثر منفی می گذارد.

ساعات کار بالا، نداشتن بیمه تامین اجتماعی خصوصاً کارگران روزمزد، مهاجرت، عدم تناسب میان حقوق دریافتی و هزینه‌های زندگی، عدم وجود تشکل‌های کارگری اثرگذار، ضعف ایمنی کار، نداشتن دوره های توانمندسازی و مهارتی و…بخشی از مهم‌ترین مشکلاتی است که روز و روزگاری، کارگران به خاطر حل و فصل آنها، تلاش برای تصویب قانون کار را در دستور کار قرار دادند، اما همچنان در تار و پود زندگی کارگران جریان دارد.

محدودیت های سهمیه بیمه تامین اجتماعی در شهرستان هایی مانند سقز، کمبود فرصت های شغلی، مجبور بودن به کارهای سخت و آسیب زایی همچون کولبری و باربری و کوره های آجرپزی، نبود مجموعه های ورزشی و فرهنگی مخصوص کارگران و خانواده های آنان و بسیاری موارد دیگر را می توان نام برد.

به نظر می رسد بخش مهم از مشکلات کارگران با سیاست های توسعه ای، ازادی فعالیت های صنفی و اجتماعی، بهبود وضعیت اقتصادی کلان و… مرتبط بوده و باید برای رفع آنها اقدام شود و بخش دیگری از آن نیز مرتبط با افزایش فرصت های شغلی و سرمایه گذاری در منطقه است که باید مورد اهتمام قرار گیرد.

حل موانع اداری همچون: سهمیه بیمه کارگران ساختمانی و رانندگان واسیل نقلیه عمومی، بازرسی از کارگاه ها و الزام به رعایت حقوق کارگرانف تقویت تشکل های صنفی هدفمند و دارای برنامه موارد دیگری است که باید مورد توجه قرار گیرد.