سلیمان عبدی، عضو انجمن صنفی معلمان کردستان//

بدبودن وضعیت اقتصادی جامعه از جمله معلمان چنان برجستە و غیر قابل انکار است کە تبعات آن ابعاد مالی و اقتصادی را درنوردیدە و معضلات اجتماعی را در جامعە رقم زدە است.

موقعیت اجتماعی معلمان در جامعە فارغ از شعارهای دهن پرکن مسئولین ونوشتەجات تئوریک و مناسبتی!!! بە شدت تنزل کردە، اثرات این تنزل بە حدی بودە کە بر نگاە دانش آموزان بە موقعیت اجتماعی معلمانشان نیز تاثیر منفی داشتە و همین افت تحصیلی را نزد آنها بە همراە آوردە است.

برای بهبود این موقعیت کە بیشتر ناشی از بدبودن وضعیت معیشتی معلمان است، بە عنوان یک معلم ارتقای موقعیت اقتصادی و معیشتی معلمان را از راهکارهای موثر و اساسی در بالا بردن سطح موقعیت اجتماعی صنف معلم می دانم و دو راهکار زیر را پیشنهاد می کنم:

۱ـ بهبود وضعیت اقتصادی معلمان از سوی دولت  و مجلس:

در سال های گذشته در این زمینە سخن بسیار گفتە شدە و خواست جمعی معلمان و فعالیت های مدنی آنها، در پایین ترین سطح منجر بە صدور قانون مدیریت خدمات کشوری و طرح رتبە بندی معلمان شدە است. اما متاسفانە دولت در اجرا و مجلس در نظارت بر اجرا بسیار ضعیف عمل کردند و هیچ وقت ارادەای برای بهتر کردن وضعیت معیشتی معلمان از سوی آنان احساس نشد، همین ادامە سیاست تهدید، انکار و سکوت و بی توجهی  نسبت بە خواست معلمان موجی از کنش تشکل های صنفی مستقل معلمان را بدنبال داشت کە تا کنون نیز ادامە دارد و اعتقاد دارم برای بە نتیجە رسیدن ارتقای موقعیت اقتصادی معلمان از منظر دولت و مجلس، ادامە پیگیری ها و اعتراضات مدنی و صنفی بسیار تاثیرگذار است، چرا کە این دو نهاد مهم در کشور نظر بە رویە های در پیش گرفتە شدە از سوی آنها حاضر بە پذیرش عملی این مشکل و اقدام برای حل آن نیستند. لذا بر پایە اصل ۲۶و۲۷قانون اساسی معلمان حق دارند پیگیر خواستەهای خود منجملە، رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی معلمان  از مسیر اعتراض صنفی و مدنی باشند.

۲-بهبود وضعیت اقتصادی معلمان با توجە بە توان اقتصادی جمعی آنها:

این راهکار کە من آن را خودمدیریتی اقتصادی می نامم، تابع توان سازماندهی معلمان و تشکل پذیری آنها در چهارچوب صنفی و تعاونی است.

تشکیل تعاونی های مختلف معلمان نظیر شرکت تعاونی های مصرف، اعتبار و مسکن و… اهرم های اقتصادی است کە معلمان با انباشت سرمایەهای اندک تک نفری خود در آنها توان بالقوەای را برای ارتقای موقعیت اقتصادی و معیشتی خود ایجاد می کنند. نکتە مهم در میزان عملکرد موفق این تعاونی ها حضور چشمگیر و فعالانە معلمان در مدیریت آنهاست. در کل نگاە معلمان بە این نهادهای اقتصادی و خدماتی، منفعلانە و برپایە خط مشی غرولند است.

در حالی کە ساختار اساسنامەای این تعاونی ها امکان مدیریت و نظارت دقیق اعضا (معلمان) بر عملکرد آنها را دارد و اگر ضعفی هست ناشی از نبود نگاە مشارکت جویانە عملی اکثریت معلمان در بهبود وضعیت معیشتی خودشان است.
در حالی کە این تعاونی ها بر اساس ارادە مستقل معلمان و فارغ از دخالت های دولتی، سیاسی و جناحی ادارە می شوند.  وفور جامعە معلمان از نظر تعداد این امکان را فراهم می کند تا با مشارکت حداکثری (هر چند با سرمایە کم تک نفرە ) ساختار خدماتی قوی و دامنەداری را ایجاد کرد و خودمدیریتی اقتصادی را برای جامعە معلمان رقم زد. در این مقولە نیز تشکل های صنفی معلمان می توانند نقش آفرینی کنند و با سازماندهی ساختار هیئت مدیرە قوی، انتقاد، پذیر ، فعال و پاسخگو برای این نهادهای اقتصادی مستقل معلمان، بانی حضور فعالانە معلمان در گوشەای دیگر از کنش اجتماعی آنها بە تعین سرنوشت بهتر برای صنف خود و بە تبع آن جامعە باشند.