پارک علم و فناوری سازمانی است که به وسیله متخصصان حرفه‌ای اداره می‌شود و هدف اصلی آن افزایش دانش ثروت آفرین در جامعه از طریق تشویق و ارتقای فرهنگ نوآوری و افزایش توان رقابت در میان شرکت‌های فناوری و مؤسساتی است که متکی بر علم، تحقیقات و نوآوری فعالیت می‌کنند.

امروزه پارک‌های علمی، تحقیقاتی و فناوری نقش بسیار عمده‌ای در پیشبرد اقتصاد جهان ایفا می‌کنند و علاوه بر امکان فعالیت شرکت‌های کوچک و متوسط دانش محور و کارآفرین در یک محیط اقتصادی، بستر لازم را جهت انتقال و توسعه فناوری، جذب سرمایه‌گذاری خارجی و ورود کارآفرینان و واحدهای صنعتی به بازارهای جهانی را فراهم می‌نماید.

پارک علم و فناوری کوردستان در تعدادی از شهرستان های استان فعال است و خدمات و تسهیل گری را برای امورات شرکت های دانش بنیان انجام می دهد اما در سقز به عنوان دومین شهرستان استان، نه تنها مکانی برای حمایت از این شرکت ها نیست بلکه کارشکنی های و کم توجهی های مسئولان استانی پارک از گذشته تاکنون باعث شده است اقدام حمایتی و قابل قبولی برای فعالیت این سازمان و فعالیت شرکت های دانش بنیان انجام داده نشود.

شاید از عدم شناخت، اگاهی و نبود چشم انداز توسعه ای برخی از مسئولان فاقد شناخت و دیدگاه علمی و جامع نگر باشد که تاکنون ظرفیتی مهمی مثل پارک علم و فناوری در شهرستان سقز فعال نباشد و این ظرفیت مهم به نحوی نادیده گرفته شد است لذا  می طلبد مسئولان توجه ویژه ای به این نهادها داشته باشند تا بتوان از این طریق استفاده حداکثری از ظرفیت های این شهرستان در راستای ارتقای شاخص ها صورت بگیرد.

وقتی حرف از نخبگان می زنیم ناخوداگاه ذهنمان به سمت و سوی فرار مغزها می رود. پس وقتی نخبگان مستعدی در شهرستان سقز هستند چرا نباید با تمام وجود حمایت کنیم و بسترها و امکانات لازم را در اختیار آنها قرار ندهیم، نخبگان ما می توانند در بسیاری از زمینه ها نوآوری و ایده های جدیدی را خلق کنند بنابراین منصفانه نیست این شرکت ها را به حال خودشان رها کرد و حمایت آنچنانی از آنها نشود.

شرکت های دانش بنیان در ابعادی گسترده می توانند ابداعات و طرح های نواورانه و نوین را به چرخه اقتصاد وارد کنند و این چرخه نه تنها باعث توسعه اقتصادی می شود بلکه اشتغالزایی خوبی را نیز به همراه خواهد داشت و شهرستان سقز را از معضل بیکاری تا حدودی نجات می دهد.

حلقه مفقوده شهرستان سقز اشتغال مولد و دانش بنیان است، بیکاری در سقز بشدت احساس می شود و این معضل وحشتناک دامان جوانان این شهرستان را گرفته است و باعث موجی از نگرانی ها در میان خانواده ها همراه شده است. شهرستان سقز بر خلاف شهرهای همجوار نه از مرز و مناطق ویژه اقتصادی و تجاری بهره می گیرد و نه کارخانه های بزرگ و پترشیمی و نیروگاهی دارد که بتواند باعث اشتغال زایی جوانان شود.

سقز با حجم زیادی از بیکاری مواجه است به گونه ای که بسیاری از جوانان تحصیل کرده و مستعد به شهرهای بزرگ یا خارج می روند و دور از خانواده و به ناچار در آنجا مشغول کار می شوند، اگر مسئولان در شهرستان سقز از ظرفیت های موجود بهره می گرفتند نه تنها نرخ بیکاری در سقز کاهشی می شد بلکه از شهرهای دیگر هم نیروی انسانی جذب می کردند.

معادن بسیار ارزشمند سقز همچون طلا، سنگ آهن، شیشه و…، ذوب آهن و فرودگاه، ظرفیت کشاورزی، مرز مشترک با اقلیم کوردستان، بازار سقز طبیعتا می بایست سقز را از نظر اقتصادی متحول می کرد و به نحوی بیکاری را ریشه کن می کرد ولی در واقعیت بیکاری بسیاری از جوانان را شاهدیم که به هردری می زنند تا شغلی را برای آینده دست و پا کنند.

متاسفانه مدیران ارشد این شهرستان و استان هم در راستای جذب سرمایه گذار و فراهم کردن زمینه فعالیت برای آنها ناتوان مانده و کماکان شاهد بیکاری بیشتر و نبود شغل و عدم استفاده از ظرفیت های بالقوه شهرستان هستیم.