از جمله: ۱- تأمین تسهیلات مورد نیاز تمام واحد‌های کوچک و بزرگ با پیشرفت فیزیکی ۸۰ درصد به بالا، ۲- تامین اعتبار و تهیه برنامه سه تا پنج ساله برای افزایش سرانه زمین صنعتی، ۳- سرمایه‌گذاری در نیروگاه‌های خورشیدی،۴- تفویض اختیار به شورای معادن استان، ۵- تفویض اختیار تأمین ارز کمتر از پنج میلیون دلار واحد‌های معدنی و صنعتی، ۶- پیگیری خط اعتباری تامین تسهیلات از بانک مرکزی و۷- تأمین ارز ماشین آلات طرح توسعه‌ای لاستیک بارز کوردستان.
اگرچه در ظاهر گامی مثبت برای حمایت از توسعه صنعتی و معدنی این منطقه است، اما نگاهی عمیق‌تر به عملکرد، نحوه اجرای وعده‌ها و مهم‌تر از همه، فقدان حضور میدانی و بی‌توجهی به مطالبات بومی، نشان می‌دهد که با تکرار همان الگوی ناکارآمد گذشته مواجهیم: وعده‌هایی روی کاغذ، بدون پشتوانه اجرایی و بدون مشارکت واقعی مردم منطقه.
عدم حضور وزیر در سقز
شهرستان سقز با سابقه تاریخی، ظرفیت بالای صنعتی و تجاری و دارا بودن معادن مختلف، سزاوار آن بود که وزیر حداقل دیداری از آن داشته باشد. عدم حضور وی در این شهرستان، آن هم در شرایطی که سقز با مسائل متعددی همچون کمبود زمین صنعتی، مشکلات عدیده شهرک ها و واحد‌های صنعتی و تجاری، اعتراضات زیست‌محیطی، تبعیض در توزیع منابع و فقدان زیرساخت‌های صنعتی دست و پنجه نرم می‌کند، بیش از آنکه بی‌برنامگی تلقی شود، نشانه بی‌اعتنایی آشکار به مطالبات و افکار عمومی این شهرستان است.
تبعیض در واگذاری زمین صنعتی؛ وعده‌ای مبهم و بی‌ضمانت
وزیر وعده داده که “برنامه‌ای سه تا پنج ساله” برای افزایش سرانه زمین صنعتی در کردستان تهیه خواهد شد. اما مشخص نکرده است که چرا تاکنون هیچ امتیاز ویژه‌ای برای تأمین زمین جهت احداث شهرک صنعتی جدید در شهرستان‌هایی مانند سقز در نظر گرفته نشده؟ آیا باز هم باید شاهد تمرکز سرمایه‌گذاری در مراکز و شهرستان های خاصی باشیم و حاشیه‌نشینی اقتصادی در دیگر نقاط استان از جمله شهرستان مظلوم سقز تداوم یابد؟
خام‌فروشی معادن؛ چرخه‌ای از فقر و تخریب زیست‌محیطی
تداوم خام‌فروشی در معادن کردستان، خصوصاً معادن آهن و سیلیس سقز، نه‌تنها باعث از دست رفتن ارزش‌افزوده برای منطقه شده بلکه محیط‌زیست و منابع طبیعی، جاده ها و سلامت مردم را در معرض تهدید قرار داده است. متأسفانه در بسته تعهدات وزیر، اشاره‌ای جدی به احداث صنایع پایین‌دستی و جلوگیری از خام‌فروشی نشده است. اگر قرار است ثروت زمین‌های کوردستان به صورت فرآوری‌نشده خارج شود و مردم منطقه فقط سهم تخریب، آلودگی و تبعات منفی را داشته باشند، این تعهدات به معنای واقعی کلمه، ناعادلانه و تبعیض‌آمیز است.
اعتراض‌ها به معدن طلای سقز؛ چرا پاسخی داده نشد؟
در حالی که اعتراضات مدنی و کارشناسی نسبت به آسیب‌های ناشی از بهره‌برداری غیراصولی از معدن طلای سقز افزایش یافته، هیچ موضع روشنی از سوی وزیر نسبت به این نگرانی‌ها اعلام نشده است. سکوت مسئولان نسبت به آسیب‌های زیست محیطی، بهداشتی و اکولوژیکی و همچنین بی‌توجهی به نظرات مردم این منطقه، نه‌تنها توسعه را پایدار نمی‌کند، بلکه بی اعتمادی را عمیق‌تر خواهد کرد.
الزامات توسعه صنعتی: برنامه عملیاتی، عدالت، جلب مشارکت مردم و ارتقای زیرساخت ها
کوردستان نیازمند برنامه های عملیاتی و توسعه‌ای متوازن، مشارکتی و پایدار است، نه وعده‌های تکراری از بالا به پایین و کلی گویی ها.
حضور میدانی، تخصیص عادلانه منابع، احترام به خواسته‌های زیست‌محیطی مردم، جلوگیری از خام‌فروشی و ارتقای زیرساخت‌های صنعتی در همه شهرستان‌ها از جمله سقز، باید در اولویت باشد وگرنه این تعهدات نیز همچون گذشته، در حد وعده‌هایی برای بایگانی خواهند ماند.
- سقز رووداو
- کد خبر 21678
- بدون نظر
- پرینت
