بررسی ترکیب کاندیداها و سوابق آنان حاکی از آن است بسیاری از افراد شاخص که قبلا نامشان به عنوان کاندیدا مطرح بود ترجیح دادند وارد این عرصه نشده و در مقابل طیف دیگری که اکثرا جوان یا گاها ناشناخته هستند وارد عرصه شدند.

در این رابطه ذکر چند نکته ضروریست:

– عملکرد ضعیف و غیرشفاف شوراها در دوره های گذشته و شائبات مختلف در این حوزه باعث کاهش اعتماد مردم به این نهاد شده و به تبع آنان بسیاری از افراد صاحبنظر ترجیح دادند کاندیدا نشوند.

– به نظر می رسد فضای مجازی هم روی تبلیغات سنتی افراد داوطلب عضویت در شوراها تأثیر گذاشته چرا که برخی از آنان، بیشتر به فکر «ممبرهای» تلگرامی و اینستا هستند تا ارایه برنامه؛ و بیشتر نشست های خود را در گروه های تلگرامی یا اینستاگرام برگزار می کنند.

– داشتن سواد شهری و توسعه، پایبندی به منافع عمومی، برنامه محوری، قانونمندی و شفافیت برای داوطلبان عضویت در شوراها از الزاماتی است که آگاهان معتقدند باید این کاندیداها داشته باشند، زیرا که آسیب شناسی عملکرد شوراها و بخشی از ناکامی های آنان از گذشته تا امروز به نبود این مسائل برمی گردد. متاسفانه تاکنون در فضای عمومی و رویکرد کاندیداها، این مولفه ها کمرنگ بوده و یا دیده نمی شود.

– افزایش حضور افراد فاقد تجربه و تخصص از موارد دیگریست که قابل بررسی است، شاید بنظر عده ای، کاندیداتوری به مثابه تیری در تاریکی است و یا می خواهند جایگاه و آینده خود را محک بزنند که این نوع تفکر چندان شایسته پارلمان شهری نیست و به نظر می رسد بعد از گذشت پنج دوره از شورای شهر هنوز معنا و جایگاه واقعی این پارلمان شهری جا نیفتاده است، البته نباید از ضعف قانون و نبود جامعه مدنی و احزاب ریشه دار در این وضعیت چشم پوشید.

– برخی کاندیداها به جای برنامه به شعارها و تبلیغات رنگین با عکس‌ها و پوسترهای رنگی و فتوشاپ شده و شعارهای کلیشه ای و غیرواقعی که بیشتر در فضای مجازی نمود دارد،  دل ‌بسته‌اند.

حال باید دید نگاه هیات های نظارت و اجرایی می تواند دلهره شهروندان را در برابر چالش شورای شهر برای تأیید افراد کارآمد و سالم و انتخاب صحیح، تسکین دهد؟! یا اینکه مثل دوره های گذشته مصلحت ها بر مولفه های فوق تسری پیدا می کند.