دریک دیدگاه سرعت وسایل حمل ونقل مطرح می شود و در دیدگاه دیگر پیاده راه ها، راه پله ها و کاربریهای طراحی شده تا تجربه ای زیبا به عابران پیاده دهد.
هدف در بعضی مواقع فقط تامین آسایش و راحتی شهروندان است. یکی از پیش داوری های بسیاری از متخصصان طراحی، این است که اتومبیل بد است وباید آن را ازجلوی راه برداشت، ولی باید متوجه بود که استفاده از اتومبیل تا حدود زیادی بخشی از زندگی افرادرا (به ویژه در کشورهای در حال توسعه) تشکیل داده وفعالیت های بسیاری را تولید می کند. البته در بیشتر موارد لازم است اتومبیل وعابران پیاده از یکدیگر جدا شوند. روش استاندارد، در نظر گرفتن پیاده رو در خیابان هاست.
البته تبدیل خیابان ها به فضاهای مخصوص عابر پیاده وایجاد بلوک های بزرگ(پیاده راه)، راه دیگری است. در بسیاری از شهرهای جهان وهمچنین ایران خیابان های اصلی به روی ترافیک سواره بسته شده و تبدیل به مسیر پیاده راه شده اند، مانند خیابان تربیت در تبریز، جنت در مشهد، پانزده خرداد و کوچه مردی در تهران و همچنین خیابان فردوسی در سنندج.

البته در بسیاری موارد این تبدیل ها عملکرد موفقیت آمیزی داشته اند، اما در بعضی موارد نیز این پروژه ها عملکرد قابل قبولی نداشته و باعث سر در گمی می شوند، چرا که به دنبال آن تغییراتی ایجاد می شوند که نه تنها باعث راحتی و آرامش نمی گردند بلکه مشکلات عدیده ای را هم به وجود می آورند. پس باید در نظر داشت خیابانی که قبلا سواره ها در آن اولویت داشتند به پیاده راه تغییر داده شود ممکن است در گذر زمان کیفیت محیط زیست ارتقاء یابد، آلودگی صوتی کاهش یافته و کیفیت هوا نیز وضعیت مناسب تری پیدا کند. حال با این اوصاف مواردی دراین تغییرات لازم است که مدنظر قرار گرفته وبا توجه به آنها تصمیم نهایی اتخاذ و اقدام گردد.

– تعریف مسیر جایگزین برای خودروها در طرح پیاده راه ضروری است (در این مقوله چون حجم زیاد خودروها در این مسیرها به چشم می خورد وعرض سواره کم می گردد، بنابراین بایستی خیابان های جایگزین که قابلیت عبور ونزدیکی مسیرها را داشته باشد، در نظر گرفته شود).

– حال این سوال مطرح می گردد که آیا مسیرهای سواره جایگزین به موازات پیاده راه وجود دارد؟ اگر وجود دارد، آیا این مسیر جایگزین تمام ظرفیت لازم برای ترافیک مورد نظر را داراست؟

– بحث دیگر مشارکت اهالی و کسبه محدوده پیاده راه است، چرا که هدف اصلی انواع پروژهای شهری، رضایت و کیفیت زندگی برای مردم است، حال اینکه بدون دخالت دادن مردم و نظر خواهی، پروژه نهایتا حالت مطلوبی نخواهد داشت.

– نکته قابل تامل در ایجاد این پیاده راه ها تامین پارکینگ مورد نیاز است چرا که از همه نقاط افراد به این مکان مراجعه خواهند نمود.

– یکی دیگر از موارد مدنظر در پیاده راه، داشتن شاخصه های ویژه ای در ابتدا و انتهای آن است، داشتن فضاهای تفریحی، پارک و…در مسیر می تواند حجم بیشتری از افراد را به خود جذب نماید و همچنین تنوع کاربری های مجاور خیابان هم حائز اهمیت است، کاربری هایی مانند تجاری، فرهنگی (سینما)، خدماتی (رستوران و..) و…

– ودر آخر اینکه در طراحی وساخت چنین پروژه های استفاده از مشاورین بومی، صاحبنظران شهرسازی وبرنامه ریزان شهری می تواند در انتخاب بهتر  موثر واقع شوند.

*دکترای برنامه ریزی شهری و عضو هیات علمی دانشگاه