بیکاری بالا در سقز نسبت به سایر شهرستان ها و نبود فرصت های شغلی، کمبود دستمزدها و عدم تکاپوی آن برای اداره زندگی، اشتغال به مشاغل ریسک پذیر همچون کولبری و باربری، نداشتن بیمه تامین اجتماعی، بیکاری های فصلی، نبود مجتمع های ورزشی و فرهنگی برای کارگران و… بخشی از مشکلات این قشر می باشد.

از سوی دیگر نبود نهاد متولی  حل مشکلات کارگران، نظام تامین اجتماعی غیرفراگیر، بیکاری بدون حمایت قانونی خصوصاً برای کارگران ساختمانی، محدود کردن و بستن سهمیه های بیمه تامین اجتماعی، دستمزد کم و در مقابل درمان و آموزش پولی، عدم تناسب بین تورم با افزایش دستمزدها، قراردادهای موقت کار و… موارد کلی دیگریست که بر مشکلات این صنف افزوده است.

تب مهاجرت کارگر و استادکاران سقزی (ساختمانی، تاسیسات، فروشندگی، خدمات، آرایشگری و…) به واسطه افزایش نرخ بیکاری، رکود اقتصادی، مشکلات معیشتی و روند صعودی قیمت ارز و کاهش ارزش پول ملی، در سال های اخیر به اقلیم کوردستان و مناطق دیگر روندی صعودی دارد، این مهاجرت نه از روی اختیار بلکه برای ارتزاق و تکه‌ای نان می باشد

از آنجا که اقلیم کوردستان ویزای کار به کارگران مهاجر نمی‌دهد، آن‌ها با ویزای توریستی یک ماهه به این منطقه می‌روند و اگر حادثه کار اتفاق افتد، هیچ نهادی از آن‌ها حمایت صنفی نمی‌کند که نمونه آن تیراندازی به سوی چند کارگر سقزی و زخمی شدن یک نفر از آنان در زمستان گذشته بود که یکی از انان بشدت مجروح و در تبریز تحت جراحی قرار گرفت.

زندگی در غربت و در قالب کارگری و سرایداری در شهرستان های بزرگ مانند تهران گاهاً بدون رعایت قانون کار و بیمه نیز درد دیگری است که کارگران کورد و خانواده های آنان با آن دست و پنجه نرم می کنند.

با این حساب، در روز جهانی کارگر امسال، زندگی برای کارگران سخت‌تر از همیشه شده است. اگر پیش از این می‌توانستند صورت خود را با سیلی سرخ کنند و هر طور که شده هزینه‌های یک زندگی بسیار ساده را تامین نمایند، امروز دیگر «ادامه حیات» بدون حمایت دولت و فرادستان به سختی میسر است.

در شهرستان سقز باید تدابیری ویژه و راهکارهای کوتاه مدتی برای کاهش بیکاری و ریسک های فراروی آنان بیندیشند. حمایت از سرمایه گذاری و احداث یا فعال نمودن واحدهای تولیدی فعلی، اعطای بیشتر تسهیلات اشتغال زایی توسط بانک ها، دولت و نهادهای مرتبط؛ بازگشایی بازارچه مرزی، تاسیس بازارهای محلی، اخذ بیشتر سهمیه بیشتر بیمه تامین اجتماعی، فراهم سازی فضا برای فعالیت آزاد اتحاده های صنفی و تخصصی کارگری، حمایت های ویژه معیشتی از اقشار کم درآمد در شرایط کرونا و… ضروریست.

ـ کوثر ویس مرادی