این وضعیت نه تنها نگران‌کننده است، بلکه نشان‌دهنده ضعف‌های جدی در نظام برنامه‌ریزی، عملیاتی و اجرایی استان کوردستان به شمار می‌آید.

سوالات کلیدی که در اینجا مطرح می‌شود، عبارتند از: چگونه ممکن است با وجود هزاران پروژه نیمه‌تمام، دستگاه‌های اجرایی از جذب و هزینه‌کرد این اعتبارات ناتوان باشند؟ چرا همواره از کمبود اعتبارات گلایه می‌شود در حالی که در عمل، هزینه‌کرد بودجه مصوب با مشکلات جدی مواجه است؟

عدم وجود دیدگاه توسعه‌محور و شایسته‌سالاری، به همراه فقدان یک سیستم دقیق برنامه‌ریزی و نظارتی، به نظر می‌رسد که ریشه‌های این بحران ناتوانی در مصرف اعتبارات را تشکیل می‌دهند. اکنون زمان آن فرا رسیده است که دستگاه‌های اجرایی و سازمان مدیریت استان پاسخگوی افکار عمومی باشند و نمایندگان استان نیز باید به این مسأله ورود کنند تا مشخص شود که مشکل اصلی کجاست و چگونه می‌توان بر این چالش‌ها غلبه کرد.