“برخی از محققان تعلل را بە عنوان شکلی از شکست خودتنظیمی کە با تٲخیر غیرمنطقی در انجام وظایف، علیرغم پیامدهای بالقوە منفی مشخص می شود، تعریف می کنند.”

همە ی ما حداقل یک بار در زندگی گرفتار اهمالکاری شدەایم و حتی سعی کردەایم تا با آن مقابلە کنیم. معمولاً افراد اهمالکار تمایل بە انجام کارهایی دارند کە برایشان لذّت بخش است تا انجام دیگر کارهایی کە ضروری تر هستند.

دلایل مختلفى وجود دارد که افراد را به دام اهمالکارى مى اندازد. به برنامه هفته قبل خود نگاهى بیاندازید و ببینید که چه زمانهایى درگیر اهمالکارى شده اید یا از کارى لازم، اجتناب ورزیده اید. به دلایل اهمالکارى توجه کنید. شما به کدام دلیل به اهمالکارى روى آورده اید؟

در ادامەی این مطلب بە برخی دلایل اهمالکاری و راهکارهایی جهت رهایی از آن اشارە خواهیم نمود.

🔸برخی از علل و دلایل اهمالکاری:

* شکست هراسى:
گاهى اوقات افراد به این دلیل کار را به تعویق مى اندازند، چون می ترسند که مبادا در آن کار شکست بخورند. اینگونه افراد اعتقاد دارند که بهتر آن است که دست به کارى نزنند که احتمال شکست در آن وجود دارد. از آنجایى که در هر کارى احتمال شکست وجود دارد، پس این افراد در بسیارى از کارها دچار تعلل می شوند.

* کمال گرایى:
برخى افراد براى انجام کارها، چنان معیارهاى بلندپروازانه اى دارند که گاهى اوقات تصمیم می گیرند انجام کارها را تا مهیا شدن شرایط ایده آل به تعویق بیاندازند.

* مبالغه آمیز دیدن کارها:
فرد در انجام کارها و وقتگیر بودن آنها چنان راه مبالغه را مى پیماید که اصلاً از خیر انجام آنها می گذرد. افرادى که دچار این مشکل هستند اکثراً در سختى تکالیف، اغراق می کنند.

* نگرانى درباره کارها:
بسیارى از افراد به جاى انجام کارها، بیشتر نگران کارها هستند. بدین ترتیب، زمانشان بیشتر صرف نگرانى می شود تا اینکه کارها را به سرانجام برسانند.

* مسئولیت پذیرى افراطى:
اینقدر کار سر خودشان می ریزند که فرصت انجام آنها را پیدا نمی کنند یا اینکه به جاى انجام کارها، سعى می کنند از درگیرى بیشتر با کار طفره بروند.

🔸راهکارهای رهایی از اهمالکاری:

* برای خودتان فواید و زیان های امروز شروع کردن را فهرست وار بنویسید. خواهید دید که فواید اکنون شروع کردن بیشتر از بعدا انجام ندادن است؛ منطقا خواهید پذیرفت که کار را انجام دهید.

* برنامه ریزی کنید.
همین الان زمان دقیق انجام کارتان را مشخص کنید و از خودتان بپرسید ممکن است چه چیز هایی مانع انجام آن شود؟ و اینکه چه راه هایی وجود دارد تا مانع ها را کنار بگذارید.

* کار را ساده کنید.
اگر به جای هدف های بسیار بزرگ و کمال گرایانه اهداف واقعی را انتخاب کنید کارتان آسانتر خواهد گشت.
لازم نیست برای یک متن، عبارات شما شاعرانه و ادیبانه باشد.
راه دیگر برای تبدیل کار دشوار به کار ساده این است که در هر زمان قدری از آنرا انجام دهید. زمانهای کوتاه و محدودی را انتخاب کنید آیا حاضرید هر روز ده تا پانزده دقیقه روی کار بزرگی که پیش رو دارید کار کنید؟  شاید بگویید پانزده دقیقه قطره ای در مقابل دریاست ولی وقتی آنرا انجام دادید ممکن است خود به خود به انجام بقیه کار ترغیب شوید و  اینکه ۱۵ دقیقه انجام دادن یک کار مسلما بهتر از هرگز انجام ندادن آن است.

* مثبت فکر کنید.
وقتی از انجام کاری طفره می روید همان لحظه از خودتان بپرسید به چه چیزی فکر می کردید؟ و آن ها را یادداشت کنید.
افکاری از این دست:
ـ خیلی خسته کننده است.
ـ بهتر است وقتی که حوصله بیشتری داشتم بنویسیم.
ـ باید همه ی اینها را بنویسیم.
افکار بالا را می توان به این صورت جایگزین کرد:
– از کجا می دانم که خسته کننده است؟ شاید نباشد می توانم اندکی از کار را انجام دهم و نتیجه اش را ببینم.
– برای شروع نیازی به روحیه خوب نیست وقتی شروع کنم احتمالا حال و حوصله پیدا خواهم کرد.
– مجبور نیستم همه را امشب انجام دهم اگر اندکی از آن را انجام دهم احساس بهتری پیدا میکنم.

* خودتان را تشویق کنید.
وقتی از انجام کاری طفره می روید به احتمال زیاد بعد از اتمام روز احساس گناه میکنید و مضطرب میشوید اگرچه انجام آن کار به خودی خود پاداش ندارد وقتی آنرا انجام میدهید احساس خوشایندی دارید.

* وقتی کاری را که از انجام آن طفره می روید انجام دادید به خودتان پاداش دهید.

* در نهایت اینکه بدانید اگر امروز اندکی از کار را انجام دادید بهتر از آن است که امروز هیچ کاری انجام نداده باشید.