"تعلیم و تربیت بانکی" اصطلاحی است که پائولو فریرە در مورد سیستم های آموزشی به کار می برد، که اساس آن حافظه محوری و انتقال معلومات بدیهی به ذهن فراگیرندگان است. نظام آموزشی در ایران همیشه به دلیل آنکه یادگیرنده در آن منفعل بوده و وظیفه معلم، پر کردن حافظه دانش آموز از اطلاعاتی شامل تعاریف، تاریخ و نهایتا یادگیری اصطلاحات رایج در حوزه های مختلف علمی(دیسیپلین ها) است، مورد انتقاد قرار گرفته است.