✍ علی سهرابی، فعال فرهنگی

در این پیام، ترزُپولوس به چالش‌های معاصر جهان از جمله؛ محبوس شدن انسان‌ها در واقعیت مجازی، تخریب زیست‌محیطی، گرمایش جهانی و از دست دادن تنوع زیستی اشاره کرده و نقش تئاتر را در مواجهه با این مسائل برجسته می‌سازد. او تأکید می‌کند که تئاتر باید به این صداهای هشداردهنده پاسخ دهد و به بخشی فعال از اکوسیستم جهانی تبدیل شود. (خبرگزاری هنرایران، موسسەی هنرهای نمایشی صحنەآبی)

روز جهانی تئاتر (۲۷ مارس/ ۷ فروردین) در نقاط مختلف جهان با رویکردهای متفاوتی گرامی داشته می‌شود. این تفاوت‌ها به عوامل متعددی مانند شرایط سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و میزان حمایت از هنرهای نمایشی بستگی دارد.
در بسیاری از کشورها، این روز فرصتی برای بزرگداشت هنر نمایش، اجرای نمایش‌های ویژه، برگزاری کارگاه‌های آموزشی و بحث‌های تخصصی است.
در برخی کشورها مانند فرانسه، آلمان و بریتانیا، تئاتر در سیاست‌های فرهنگی دولت جایگاه ویژه‌ای دارد و روز جهانی تئاتر فرصتی برای حمایت بیشتر از این هنر محسوب می‌شود.
در ایران، این روز بیشتر به شکل برگزاری نشست‌های تخصصی، اجرای نمایش‌های ویژه در برخی سالن‌های تئاتر و انتشار پیام‌های هنرمندان برگزار می‌شود.
برخی جشنواره‌ها مانند جشنواره تئاتر فجر (که البته زمان آن متفاوت است) تلاش می‌کنند تا توجه بیشتری به هنر نمایش جلب کنند.

در شهرهای کوردستان مانند سقز، سنندج،. بوکان، مریوان و… هنرمندان تئاتری تلاش می‌کنند این روز را با اجرای نمایش‌های خیابانی و صحنه‌ای، برگزاری نشست‌های هنری و گاهی اعتراضی به وضعیت تئاتر برگزار کنند.
در شهرهایی مانند هولیر و سلیمانیه هم فضای آزادتر آنجا باعث شده که تئاتر کوردی رونق بیشتری داشته باشد.
باوجود سرکوب فرهنگی در ترکیە و جنگ داخلی سوریە، برخی هنرمندان کورد تلاش می‌کنند با اجرای نمایش‌هایی به زبان کوردی، این روز را گرامی بدارند، اما باز هم فعالیت های هنری با چالش‌های امنیتی و محدودیت‌های دولتی مواجه هستند.

“تئاتر کوردی” با وجود پیشینه‌ای قریب بە چند دهه و تأثیرگذاری آن، با چالش‌های متعددی روبه‌رو است که بر روند تولید، اجرا و جذب مخاطب تأثیر می‌گذارند. برخی از مهم‌ترین چالش‌های تئاتر کوردی عبارت‌اند از:

مشکلات مالی و بودجه‌ای:
وابستگی به حمایت‌های دولتی یا اسپانسرها، استقلال هنری گروەهارا تهدید می کند.

کاهش مخاطب و تغییر سلیقه عمومی:
رقابت با رسانه‌های جدید مانند سینما، تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی، کاهش علاقه مردم به تماشای تئاتر به دلیل سبک زندگی مدرن و مشغله‌های روزمرە.
نبود حمایت‌ پایدارِ دولتی و سیاست‌گذاری نامناسب:
سخت‌گیری‌های نظارتی و محدودیت‌های محتوایی، عدم برنامه‌ریزی مناسب برای آموزش و پرورش نیروی انسانی متخصص در تئاتر، خلاقیت هنرمندان را محدود می کند.
مشکلات اجرایی و مدیریت علمی:
نداشتن چشم انداز و سیاستگذاری منسجم میان مدت و طولانی مدت در شیوە مدیریت علمی؛ انتخاب افراد غیر علمی و غیردانشگاهی به عنوان دبیر و اعضای سیاستگذاری جشنواره در برخی دوره ها، تغییرات تکانشیِ مکرر در مدیریت جشنوارە و بعضی ناهماهنگی ها در اجرای برنامەها، انحصارطلبی و سلیقەای عمل کردن در انتخاب داوران و نمایش‌ها، نبود مدیریت حرفه‌ای در سالن‌ها و اجراها، تأخیر در پرداخت دستمزد هنرمندان و عوامل زحمت کش اجرایی و مشکلات معیشتی آن‌ها  آزاردهندە است.

سطح کیفی آثار و جشنوارە:

برخی از اجراها با استانداردهای یک جشنوارە معتبر همخوانی ندارند و کیفیت کلی جشنوارە را پایین آوردەاند.بەگونەای کە می شود گفت بعضی اجراهای فستیوال نوزدهم با اجراهای دور اول و دوم آن تفاوت چندانی نداشت و این یعنی افت و ‌‌پسرفت.

ضعف در تبلیغات و جذب مخاطب:
نبود استراتژی‌های مؤثر برای تبلیغ تئاتر و جذب مخاطب و گاە عدم استفاده مناسب از شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های دیجیتال.
تمرکز تبلیغات بر روی تئاترهای تجاری و بی‌توجهی به آثار هنری ارزشمند.
فرسودگی سالن‌ها و امکانات فنی:
نبود امکانات مناسب نور،صدا و صحنه،کمبود سالن‌های استاندارد و مناسب برای اجرا. ضعف در طراحی صحنه و تجهیزات مدرن به دلیل محدودیت‌های مالی .
پ ن:
برای اینکه جشنواره تئاتر کوردی سقز همچنان به‌عنوان یک رویداد تأثیرگذار باقی بماند، باید در ساختار مدیریتی، نحوه انتخاب آثار، شفافیت مالی و سطح کیفی اجراها بازنگری جدی انجام شود. تا جشنوارەی بیستم را به سطحی حرفه‌ای‌تر برساند و جایگاهش را در تئاتر کوردی در کوردستان، ایران، منطقه و جهان تقویت کند.