دکتر فریبرز درتاج افزود: در سطح خانوادگی و اجتماعی عواملی نظیر فرآیند ناقص جامعه‌پذیری در خانواده، کنترل و نظارت والدینی ضعیف مانند والدینی که از محل نوجوانان خود بی‌خبرند، روابط سرد عاطفی بین اعضای خانواده، گسیختگی خانوادگی، مشکلات اقتصادی خانواده ها، شکاف نسلی بین فرزندان و والدین، ارتباط والد ـ فرزندی ضعیف، فقدان حمایت خانوادگی، پایگاه پایین اقتصادی و اجتماعی خانواده، کاهش تعلق خاطر به مدرسه، مشارکت نکردن در فعالیت‌های مدرسه و گروه همسالان، کارایی نداشتن مدرسه، ضعف رسانه‌های جمعی و خانواده در جامعه‌پذیر کردن و کنترل نوجوان، روحیه کنجکاوی نوجوانان و ابهام هویتی و… همه می‌توانند زمینه‌ساز ایجاد رفتارها و مشکلات در نوجوان باشند.

وی خاطرنشان ساخت: خانواده‌ها زمانی می‌توانند به وظیفه خود عمل کنند که در زمینه فرزندپروری، طرز رفتار، برخورد و تربیت نوجوان خود آگاهی کامل داشته باشند و دارای سبک فرزندپروری قاطع باشند، چون در این سبک احتمال گرایش فرزندتان به سمت آسیب‌های اجتماعی کمتر و احتمال داشتن یک فرزند سالم از نظر روانی و جسمی بیشتر است.

درتاج یادآور شد: تربیت مقتدرانه همراه به دادن استقلال تدریجی به کودکان و نوجوانان در طول دوره کودکی باعث ایجاد شایستگی، خلق خوش بینانه، خویشتنداری، استقامت در تکلیف، همکاری، احساس ارزشمندی بالا ، پختگی اجتماعی و اخلاقی و عملکرد تحصیلی مطلوب می شود./ عطنا