با این مقدمه کوتاه باید گفت: متاسفانه بازار سقز علیرغم قدمت و گستردگی در مقایسه با شهرهای اطراف، فاقد پویایی و تحول و دارای معضلات و مشکلاتی بوده که علیرغم اذعان همگان و خود بازاریان به این مشکلات، قدمی جهت حل آن و اصلاح روندها صورت نمی گیرد.

باز کردن دیرهنگام آن در صبح ها که معمولا از ساعت ۱۰ صبح به بعد صورت می گیرد و بعد از ۲ساعت مجددا تا ساعت ۱۶ تعطیل و غروب نیز قبل از اذان اکثر مغازه ها تعطیل می گردند.
این در حالیست که در بسیاری از شهرها حداقل تا ساعت ۲۱ بازار باز بوده و در کنار آن بازار شبانه نیز دایر می باشد.
عدم بازسازی و نوسازی بازار تاریخی، فقدان تبلیغات و اطلاع رسانی جهت شناساندن ظرفیت های بازار، نبود تابلوهای راهنمایی در داخل بازار، نبود المان متناسب با گذرهای مختلف مثل المان لباس کوردی برای گذر پارچه فروشان، نبود مکان های سنتی و پذیرایی مناسب در بازار اصلی جهت پذیرای از میهمانان و….دیگر مشکلاتی است که به چشم می خورد.

جدای از ضعف مطالبه گری جمعی در میان بازاریان، باید به موارد دیگری نظیر اختلافات و بی برنامگی اتحادیه ها و اصناف، بی برنامگی و ضعف عملکرد برخی مسئولان در سال های گذشته و تن دادن آنان به تعطیلی معابر مرزی و بازارچه مرزی سقز و سکوت آنان در این قضایا، عدم برنامه مناسب و اصولی برای سامان دهی کولبران، فرار سرمایه ها از بازار سقز، دسترسی نامناسب به بخش هایی از بازار، ضعف رسانه ها و فعالان اقتصادی برای انعکاس خواسته های مردم و بیان تبعات منفی بسته شدن مرزها و رکود فعلی، ضعف مشتری مداری و بازاریابی مدرن در میان برخی از کسبه بازار و… اشاره نمود که در ایجاد وضعیت فعلی موثر بوده اند‌.

تحول در این وضعیت نیازمند همت جمعی بازاریان، بازاندیشی در مناسبات و برخی مقررات، حضور افراد مطالبه گرا در اتحادیه های صنفی و انجمن های مدنی بازار، ارتباط بیشتر بین بازار با رسانه ها و نهادهای اقتصادی مانند اتاق بازرگانی، شکل گیری گفتگو میان اعضا و صاحبنظران، کمک مدیریت شهری و نهادهای مرتبط جهت نوسازی بازار تاریخی و…. است.

ـ محسن مصطفایی، خبرنگار