سقزرووداو- شهرستان ویژه سقز بعنوان دومین شهرستان پرجمعیت استان کوردستان از بسیاری فرصت های اداری و مدیریتی به تناسب جمعیت و نیروهای شایسته بی بهره مانده است.

براساس آمارهای موجود استان کردستان بیش از یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر و شهرستان سقز حدود ۲۴۰ هزار نفر جمعیت دارند یعنی حدود ۱۵ درصد جمعیت استان در سقز ساکن می باشند.

از سوی دیگر در استان کوردستان بیش از ۱۲۰ پست مدیریت استانی وجود دارد که می توان در ۴ لایه سطح بندی نمود:

۱ـ استاندار و معاونین وی

۲ـ روسای سازمان ها، دانشگاه ها و فرمانداران

۳ـ مدیران کل دستگاه های اجرایی و ستادی استانداری

۴ـ مدیریت یا مدییرعامل برخی دستگاه های اجرایی، شرکت ها و بانک ها.

از مولفه های احساس رضایت شهروندان، تقسیم عادلانه منابع قدرت و مشارکت، ثروت و منزلت است، لذا واگذاری عادلانه پست های مدیریتی استانی و امکان ارتقای منابع انسانی کارآمد و شایسته در سلسله مراتب اداری متناسب با میزان جمعیت و جایگاه شهرستان ها امری ضروری می باشد.

براساس بررسی ها هم اکنون سهم شهرستان سقز از کل مدیریت های استانی در سطوح ۱ تا ۳ استان یک نفر (مدیرکل منابع طبیعی) می باشد و در سطح چهارم نیز تنها ۲ مدیر سقزی (مدیرعامل شرکت آب منطقه ای، مدیریت تعاون روستایی) مشغول بکار می باشند.

یعنی اگر در سال های گذشته ۲ معاون استاندار، ۲ مدیرکل ستادی در استانداری و مدیران آبفار، امور آب، دخانیات و تعاون روستایی سقزی بودند به مرور از سال ۹۸ این آمار به ۳ نفر تنزل پیدا کرده است، یعنی در حال حاضر علیرغم اینکه سقز سهم ۱۵ درصدی از جمعیت استان را دارد اما تنها ۲ و نیم درصد مدیریت های استانی را در اختیار دارد.

همچنین ادارات کل و سازمان های استان صدها معاونت دارند که تعداد افراد سقزی بکارگیری شده در سطح معاونت ها هم به تعداد انگشتان یک دست نمی رسد و سقزی ها در ادارات مهم استانی نظیر: آموزش و پرورش، سازمان مدیریت، دانشگاه کوردستان، راه و شهرسازی و…حتی در حد معاونت هم حضور ندارند.

این امار به وضوح کم توجهی، تبعیض و بی عدالتی در سطوح اداری نسبت به دومین شهر استان را نشان می دهد و قطعاً تا زمانی که مدیران سقزی نیز در تصمیم سازی ها و تصمیم گیری های استانی نقشی نداشته باشند این روند کم توجهی به سقز ادامه خواهد یافت.

اینجاست که باید مجدداً تاکید کرد سقز مظلوم ترین، بی حامی ترین و بی پناه ترین شهر ایران و کوردستان است و جریانات جناحی تنها هنگام انتخابات و رای گیری در سقز مانور می دهند و این شهر را سیاسی، کلیدی، استراتژیک و فرهنگی قلمداد می کنند.

به نظر می رسد مسئولان استانی تمایلی خاص به توسعه و پیشرفت سقز و سهیم کردن آن در تصمیم گیری ها و مدیریت استان را ندارند و عملاً پتانسیل ها و ظرفیت های این شهرستان در ابعاد اقتصادی، انسانی، فرهنگی- تاریخی، گردشگری، مرزی و… به تحلیل رفته، لذا یا باید تجدیدنظر اساسی در این حوزه صورت گیرد و مسئولان امر از جمله نماینده مجلس، فرماندار و امام جمعه از یک طرف و رسانه ها، نخبگان، معتمدین، فعالان اجتماعی و انجمن های مدنی از طرف دیگر مطالبه گر رفع این بی عدالتی و کم توجهی باشند.

در مقیاسی بالاتر تلاش برای تشکیل استان جدید متشکل از شهرهای شمالی استان کوردستان و جنوب اذربایجان غربی امری ضروریست تا حداقل این شهرستان ها در سطح استان خود نیز شهروند درجه ۲ نباشند.