تلفن های هوشمند، تبلت ها و … در عین حال کە می توانند ابزاری مناسب و پربار باشند، در عین حال نیز وابستگی شدید بە آنها می تواند در شغل، روابط فردی و خانوادگی، تحصیل و … تداخل ایجاد کند؛ چرا کە گوشی تلفن همراە سبب می شود افراد بە جای اختصاص زمان کافی برای اهداف و آیندە خود، ساعات زیادی را بە بودن و سَیر در شبکە های اجتماعی و یا بازی کردن اختصاص دهند و همین مسٲلە باعث بروز اختلالاتی همچون: ایجاد مشکل در روابط، تداخل در حافظە و یادگیری، افسردگی، اضطراب، اختلال در توانایی تفکر و مهارت های شناختی، نقص توجە و کاهش تمرکز، آشفتگی در خواب و … در فرد مورد نظر شود. ترک اعتیاد به گوشی و بازی های رایانە ای می تواند چالش برانگیز باشد، اما با به کارگیری روش های مناسب و تعهد به تغییر، این امر امکانپذیر است.

▪️علایم اعتیاد بە گوشی و بازی های رایانە ای

* عدم کنترل: فرد قادر به کنترل زمان استفاده از گوشی یا بازی های رایانە ای نیست و حتی با وجود آگاهی از عواقب منفی، به استفاده از آنها ادامه می‌دهد.

* اولویت دادن بە گوشی و بازی: گوشی و بازی به اولویت اصلی فرد تبدیل شده و فعالیت‌های دیگر مانند کار، تحصیل، روابط اجتماعی و سلامتی را تحت الشعاع قرار می‌دهد.

* ادامە استفادە علیرغم عواقب منفی: فرد با وجود آگاهی از عواقب منفی استفاده از گوشی و بازی، مانند مشکلات شغلی، تحصیلی، خانوادگی و سلامتی، به استفاده از آنها ادامه می‌دهد.

* استفادە مداوم از گوشی: فرد در طول روز و حتی در زمان‌های نامناسب مانند رانندگی، غذا خوردن یا معاشرت با دیگران از گوشی استفاده می‌کند.

* چک کردن مداوم گوشی: فرد به طور مداوم و وسواس گونه پیام‌ها، اعلان‌ها و شبکه‌های اجتماعی را چک می‌کند.

* ترس از دست دادن: فرد از دست دادن تماس، پیام یا اعلان واهمه دارد و اضطراب جدایی از گوشی را تجربه می‌کند.

* بازی بیش از حد: فرد بیش از حد معمول و به طور افراطی بازی می‌کند.

* عدم توانایی در توقف بازی: فرد قادر به توقف بازی حتی در زمان‌های نامناسب یا زمانی که باید به وظایف دیگر رسیدگی کند، نیست.

* مشغلە ذهنی با بازی: فرد حتی زمانی که بازی نمی‌کند، به طور مداوم به بازی فکر می‌کند.

* انزوا: فرد به دلیل بازی کردن از فعالیت‌های اجتماعی و روابط خود با دیگران دوری می‌کند.

▪️در اینجا چند روش برای ترک اعتیاد بە گوشی و بازی های رایانە ای ارائە می دهیم:

* کاهش تدریجی استفاده:

ـ زمان استفادە از گوشی و بازی را بە تدریج و هر روز چند دقیقە کاهش دهید. به عنوان مثال، اگر روزانه ۳ ساعت بازی می کنید، سعی کنید این زمان را به ۲٫۵ ساعت و سپس به ۲ ساعت و به همین ترتیب کاهش دهید.

ـ برنامە ای برای استفادە از گوشی و بازی تنظیم کنید. مشخص کنید که چه زمانی و چه مقدار می توانید از گوشی و بازی استفاده کنید. به برنامه خود پایبند باشید.

ـ اعلان های غیرضروری را خاموش کنید. این کار باعث می شود که مدام وسوسه نشوید که گوشی خود را چک کنید.

* جایگزینی با فعالیت های دیگر:

ـ فعالیت های جایگزین و سرگرم کنندە ای برای خود پیدا کنید. ورزش، مطالعه، کتاب خواندن، گذراندن وقت با دوستان و خانواده و یا یادگیری مهارت های جدید می تواند جایگزین مناسبی برای گوشی و بازی باشد.

ـ در زمان های بیکاری، بە جای گوشی یا بازی، از فعالیت های جایگزین خود استفادە کنید.

ـ با افراد دیگر وقت بگذرانید. تعاملات اجتماعی می تواند به شما کمک کند تا از گوشی و بازی دور شوید.

* استفادە از ابزارهای کمکی:

ـ از برنامە های کنترل زمان استفادە کنید. این برنامه ها به شما کمک می کنند تا زمان استفاده از گوشی و بازی را ردیابی و محدود کنید.

ـ گوشی خود را در مکان دیگری مانند اتاق دیگر یا نزدیکی یکی از اعضای خانوادە شارژ کنید. این کار باعث می شود که در طول شب به گوشی خود دسترسی نداشته باشید.

ـ از نرم افزارهای مسدود کنندە استفادە کنید. این نرم افزارها می توانند دسترسی شما به وب سایت ها و برنامه های خاص را در زمان های مشخصی مسدود کنند.

* دریافت کمک تخصصی:

اگر بە تنهایی قادر بە ترک اعتیاد بە گوشی و بازی نیستید، از یک متخصص روانشناس یا مشاور کمک بگیرید. متخصصان می توانند به شما در شناسایی ریشه مشکل و یافتن راه حل های مناسب کمک کنند.