ابراهیم حسینی مهندس عمران و کارشناس ارشد شهرسازی//

چند روز قبل در خبر ها خبری از تشکیل شورای ترافیک شهرستان سقز با موضوع آغاز اجرای طرح های ویژه ترافیکی زمستانی در رسانه ها منتشر شد.

دیروز جمعه  طبق معمول متاسفانه اخباری به شدت ناگوار و متاثرکننده از تصادفاتی در مسیر جاده دیواندره- سقز و سقز- بوکان و نیز دو راهی بیجار دیواندره منتشر شد .بی شک حجم تصادفات راه های برون شهری و خسارات جانی و مالی وارده در سطح این دو جاده  منتهی به سقز سالیان طولانی است که نقل محافل و مجامع عمومی و رسانه های داخلی و خارجی است.

تصادفاتی که خسارات مالی و جانی زیادی به بار آورده و علاوه بر آن خسارات معنوی آن و نیز سوگوار شدن خانواده ها، بی سرپرستی بچه ها و هزاران معضل اجتماعی روانی ناشی از آن هرگز قابل محاسبه و برآورد نیست. چیزی که بسیار جای تامل دارد این است که با وجود این همه پیشرفت در علم و تکنولوژی چرا تاکنون ریشه یابی و تحقیقی اساسی در باب وفور این معضل انجام نمی شود؟

میزان سهم غیر استاندارد بودن راه و یا غیر استاندارد بودن خودرو ها و یا عدم رعایت مقررات راهنمایی و رانندگی توسط صاحبان نقلیه در وقوع تصادفات و یا عدم نظارت و کنترل و برخورد کافی پلیس راهور در کنترل و حفظ ایمنی و تردد در جاده ها چقدر است؟ تمام این موارد ذکر شده می تواند هرکدام جداگانه و یا بطور ترکیبی موجبات فراهم شدن زمینه وقوع تصادفات جاده ای را فراهم کند، که ریشه یابی و تعیین فراوانی آنها نیازمند بررسی های علمی است.

در این میان موضوعی که در تمام سال های گذشته متاسفانه مغفول مانده است آموزش صحیح فرهنگ ترافیک در سنین پایین و دروس مدارس است. واقعیت تلخ این است که متاسفانه علیرغم ورود خودرو به زندگی ماو حجم تولید انبوه خودرو و بکارگیری آن در زندگی شهروندان، آموزش و تقویت فرهنگ ترافیک و رانندگی و تردد ایمن را چه بصورت متون درسی و آموزشی و چه بصورت اقدامات عملی، ارشادی، هدایت کننده و تشویقی و بهره گیری از نهادهای رسانه ای صورت نگرفته و کم کاری در این حوزه به شدت محسوس است.

ای کاش تلاش و وسواسی که برای آموزش و یادگیری نوشتن صحیح حروف “ز” و ” ذ ” و “ظ” در مدارس با دانش آموزان داشتیم و یا در دانشگاه ها حساسیتی که نسبت به وضع ظاهری و پوشش و حضور کامل دانشجویان در سر کلاس های درسی داریم، درصدی از آن را نیز صرف آموزش فرهنگ ترافیک و مقررات رانندگی، شناخت و آموزش حقوق همدیگر بنمائیم و ای کاش تلاشی که صرف پرکردن و تکمیل آمار و کسب بودجه اعلام شده از محل اخذ جرایم رانندگی می شد صرف تشویق، الگو سازی و آموزش و اصلاح رفتار های ترافیکی صحیح می شد و همچنین تلاش و وقت و هزینه ای که صرف جلسات با موضوعات کسل کننده و تکراری می شود صرف طرح و پیاده سازی راهکار های عملی برای کاهش و اصلاح گره های ترافیکی و بهبود حمل و نقل عمومی می شد و…

امروزه پیاده روهای بسیاری از خیابان های سطح شهر به تسخیر برخی مغازه داران درآمده و اگر اعضای شورای ترافیک سقز در یک روز عادی و در ساعاتی معمولی بخواهند با پیاده از بلوار کردستان تا انتهای بلوار وحدت پیاده روی کنند، با احتمال بسیار زیاد بدون صدمه، لطمه، برخورد، افتادن ونهایتا خطر زیر گرفتن توسط انواع خودرو سبک و سنگین نخواهد بود، تا برسد به اینکه بخواهیم شهروندان را دوچرخه و پیاده روی تشویق کنیم. پیاده رو های  بلوار کردستان نمادی از تبعیض در اجرا و اعمال قانون و بی خیالی مامورین و بلوار وحدت نمادی از هرج و مرج در  مدیریت سلیقه ای شهرسازی بی ضابطه سقز با آن پیاده رو های نداشته اش و ….. (در گذشته) است، آیا وقت آن نرسیده تا با جدیت و برنامه ای معقول به این معضلات برون و درون شهری بیسندیشیم؟ تا کام و جان شهروندان هر روز با خبری ناگوار تلخ نشود.