سقزِ تاریخی همچنان بی‌موزه!
سقزرووداو- در حالی‌که این روزها میراث فرهنگی و شهرداری سقز تمرکز خود را بر تبلیغ ثبت جهانی زیویه گذاشته‌اند، شهرستان هنوز از زیرساخت‌های اساسی همچون موزه، سامان‌دهی آثار تاریخی و حفاظت مناسب از بناهای ارزشمند محروم است.
موزه‌ها به‌عنوان نهادهای آموزشی و پژوهشی، نقش مهمی در حفظ و معرفی تاریخ و فرهنگ ملت‌ها، انتقال ارزش‌ها به نسل جدید و توسعه گردشگری دارند. به همین دلیل بسیاری از شهرها برای نمایش هویت تاریخی و فرهنگی خود انواع موزه‌ها را راه‌اندازی کرده‌اند.
سقز با قدمتی حدود ۷ هزار سال، یکی از کهن‌ترین شهرهای منطقه است. بیش از ۳۵۰ اثر تاریخی در آن شناسایی شده که ۱۶۰ اثر در فهرست ملی ثبت شده‌اند؛ از جمله تپه زیویه، غار پیرمکاییل، قلعه صاحب، گورستان ماناها، بناهای تاریخی شهری، حمام‌ها، عمارت‌ها و مساجد قدیمی. با وجود این گنجینه عظیم، سقز همچنان از داشتن یک موزه استاندارد بی‌بهره است.
سال‌هاست نبود موزه در سقز به‌عنوان یکی از مطالبات جدی مردم، فعالان فرهنگی و رسانه‌ها مطرح می‌شود، اما در عمل هیچ اقدام مؤثری انجام نشده و وعده‌ها نیز بی‌نتیجه مانده‌اند. اشیای تاریخی منطقه در موزه‌های شهرهای دیگر یا خارج از کشور قرار دارند و تنها نمایشگاه محدود حمام حاج صالح نیز پاسخگوی نیاز فرهنگی شهر نیست و عملا نمی توان نام موزه را بر آن گذاشت.
پرسش جدی شهروندان این است: چرا شهری با چنین پیشینه غنی هنوز موزه ندارد؟ این کم‌توجهی تا کی ادامه خواهد داشت؟
میراث فرهنگی و تاریخی، بخشی از هویت هر جامعه است و حفظ و نمایش آن می‌تواند موجب توسعه گردشگری، افزایش آگاهی عمومی و تقویت احساس افتخار و تعلق مردم شود. موزه‌های تاریخی و مردم‌شناسی نیز مهم‌ترین ابزار برای معرفی این میراث هستند.
امید می‌رود مسئولان سرانجام اقدام عملی برای ساخت موزه در سقز انجام دهند و فعالان مدنی نیز برای تحقق این مطالبه مهم پیگیرتر باشند.
گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست،
آنچه البته به جایی نرسد فریاد است
