نگاهی به مشکلات مدارس و آموزش و پرورش منطقه زیویه سقز
یادداشت رسیده- آموزش و پرورش منطقه زیویه مدتی است نشانه های آشکاری از بی ثباتی مدیریتی را در خود نمایان کرده است و کاهش تحرک اداری گویای حال است.
اداره شدن منطقه با سرپرستی در مدت طولانی یعنی قریب به سه سال وضعیت و ساختاری ایجاد کرده است که در آن تصمیم ها نیمه ناتمام و پیگیری ها کند و مسئولیت پذیری ضعیف شده است.
این سستی و بی ثباتی ذهنیت و رفتار عوامل اداری را به سمت نوعی ایستایی و بی تفاوتی و کندی و ذهنی مشوش هدایت کرده، وضعیتی که اولین پیامدهای آن در مدارس و جریان آموزشی منطقه مشهود است.
اداره‌ای که در حالت سرپرستی به سر می برد از توانایی لازم برای تصمیم گیری و اجرای قاطع بهره مند نیست و در چنین شرایطی بسیاری از امورات با وقفه مواجه می شوند و مسئولیت پذیری میان واحدهای اداری کاهش می یابد؛و در نتیجه کارمندان اداری دچار نوعی بی انگیزگی و بی تفاوتی نسبت به کارهای جاری می شوند.در این میان بیشترین فشار بر مدیران مناطق روستایی وارد می آید که دلیل آن ناشی از ضعف پشتیبانی اداری و کمبود امکانات است.
مهمترین چالش های پیش رو در این منطقه عبارت اند از:
کمبود امکانات آموزشی و فیزیکی که بخش اعظمی از مدارس منطقه با کمبودهای آن دست و پنجه نرم می کنند و همچنین عدم تجهیزات کافی و در بسیاری از موارد نبود وسایل کمک آموزشی، مشکلات سیستم گرمایشی و نبودن زیر ساخت های لازم اعم از اینترنت پایدار و وجود سیستم های کامپیوتری و پروژکتور در عصر ارتباط و….می باشد که کیفیت یاددهی و یادگیری را کاهش داده است.
دربسیاری از مدارس کمبود معلم و نیروی متخصص باعث شده است که برنامه روزانه با دشواری تنظیم گردد و در اکثر مواقع باید مدیران برای تدریس و عقب نماندن دانش آموزان وارد عمل شوند.
چالش دیگر پیش رو برای معلمان منطقه، رفتن به مدارس دوردست و صعب العبور روستایی است که هر روز معلمان باید، مسافت های طولانی و ریسک خطرات جاده و پر هزینه (ایاب و ذهاب با خودروی شخصی) را متحمل شوند.
بسیاری از مسائل آموزشی نیازمند همکاری سریع اداره است اما رسیدگی ها اغلب با بی توجهی، تأخیر، ابهام و پیگیری های ناقص همراه است.
مشکلات مالی و نبود بودجه کافی برای تأمین ملزومات ضروری، تعمیرات و تجهیزات با محدودیت های شدید روبه رو هستند و در این چنین حالی مدیران ناخواسته به جای پرداختن به کار آموزشی مجبور می شوند وقت خود را صرف یافتن منابع مالی جایگزین کنند و در انتهای کلام مطالبات والدین و نبود حمایت کافی و مسئولیت های سنگین؛ مدارس را به ستوه آورده است و با فشار روانی جدی مواجه هستند.
مدارس منطقه زیویه امروز بیش از هر زمان دیگری به مدیریت پایدار و پشتیبانی واقعی و جنبش اداری نیاز دارند.
بهبود این وضعیت زمانی ممکن است که اداره منطقه به صورت سرپرستی پایان یابد و ساختار اداری از این وضعیت خارج شود و تا زمانی که این موارد رعایت نشود، مشکلات ادامه خواهد داشت و آسیب آن نهایتا متوجه دانش آموزان و آینده آموزشی منطقه خواهد بود.
یا باید این داره توسعه و با امکانات و تبعیض مثبت به سطح متوسط استانی برسد و یا تقسیم بندی آموزش و پرورش در شهرستان سقز نیز به سبک سنندج به مناطق یک و ۲ تغییر یابد.
