بهنام نیک سرشت فعال اجتماعی//

شهرستان سقز پتانسیل ها و ظرفیت های زیادی برای دستیابی به توسعه دارد، اما بی برنامگی و ضعف مدیریتی تاکنون مانع از تحقق این مساله شده است.

در واقع پتانسیل های معدنی، موقعیت استراتژیک جغرافیایی و مرزی، کشاورزی و دامداری مناسب، نیروی انسانی متخصص و جوان، وجود زیرساخت های شهرک صنعتی و بازار بزرگ و تاریخی و….می توانند بستر را برای جذب سرمایه گذاری و توسعه این شهرستان محروم فراهم نماید. اما متاسفانه سوءمدیریت ها و عملکرد ضعیف و غیرتخصصی، عدم حمایت از سرمایه گذاران، نبود احساس مسئولیت و نبود برنامه های جامع و کارشناسی مانع از تحقق این مساله شده است.

شهرستان سقز بدلیل موقعیت مرزی می تواند نقش مهمی در تجارت، مبادلات اقتصادی و ارزی ایفا نماید اما متاسفانه سال هاست بازارچه مرزی آن تعطیل شده و وعده های مکرر تاکنون ره به جایی نبرده است. سقز سزاوار داشتن کارخانه ها و زنجیره های تولید فولاد، دام و طیور، تقویت و تجهیز شهرک صنعتی فعلی می باشد، اما نه تنها در این راستا اقدامات زیربنایی و اساسی نشده، بلکه برخی واحدهای تولیدی مانند کارخانه قند غلامی در حال تعطیل شدن و واگذاری و انتقال محل کار به تهران می باشد، که بخشی از علت آن را باید در کم توجهی و عدم حمایت جدی دانست.

امروزه رشد روزافزودن بیکاری، تورم، گرانی و اعتیاد تبعاتی مانند افزایش یاس و ناامیدی، سرقت های خرد، کلاهبرداری، نزاع و اختلاف، فروپاشی بنیان خانواده، تصادفات ناشی از باربری، حوادث کولبری و… را بدنبال داشته و چه کسی باید پاسخگوی این وضع باشد؟ امروز سیمای فقر و افسردگی بر چهره مردمان این شهر، روح و روان همه را می آزارد. آیا قصه شنیدن ناتوانی خانواده ها از خرید مایحتاج زندگی و گوشت، ترک تحصیل فرزندان و موارد مشابه برای همه دردناک نیست؟
امروز برای مدیران باید روز عمل، کار و برنامه باشد. روز جبهه گیری علیه یکدیگر، توجیه و روضه خوانی، مسائل جناحی و گروهی، وعده های تکراری نیست، باید همت کنند و هر روزنه و فعالیتی که می تواند در ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی در شهرستان موثر باشد باید فوراً فعال نمایند، مشکلات واحدهای تولیدی و مشاغل خرد را دریابند و حل نمایند.

ساخت فرودگاه، بیمارستان و…به رویایی تبدیل شده، اما مهمتر از آن کارخانه های سیمان، ذوب آهن و غیره است که روح مردم را می آزارد و هنوز هیچ چشم اندازی از ساخت و بهره برداری از آنها نیست، واحدهای تولیدی شهرک صنعتی یکی پس از دیگری تعطیل می شوند که باید ریشه آن را در عدم حمایت، ناتوانی در تامین سرمایه در گردش، ندادن تسهیلات مناسب، افزایش مالیات و هزینه ها و عدم امکان بازاریابی مناسب دانست.

بهرحال تا زمانی که گفتمان توسعه و کار در شهرستان حاکم نشود، مدیران دارای برنامه و اقتدار عملی و روحیه پاسخگویی و خدمتگزاری نباشند و مردم نیز پیگیر مسائل و تحقق توسعه نباشند در دور باطلی از توسعه نیافتگی حرکت خواهیم نمود. برای تحقق توسعه و حمایت از تولید و اشتغال این ۳ ضلع باید هماهنگ و همصدا شوند.