براساس آمارهای رسمی تورم سالیانه حدود ۵۰ درصد و تورم نقطه به نقطه بالای ۶۰ درصد بوده که بالاترین نرخ تورم در نیم قرن اخیر بوده است.

در چنین شرایطی میزان افزایش سالیانه حقوق و دستمزد کارمندان و کارگران حدود ۱۵ تا ۲۵ درصد بوده که همزمان آن حق بیمه و مالیات افزایش یافته است که این باعث شده توازن و تعادل بین دریافتی مزدبگیران با هزینه های زندگی دچار شکاف فاحشی شود و عملا ستون فقرات بسباری از آنان زیر بار فشارهای زندگی خم شده است.

باید اذعان داشت نرخ دلار است که تعیین کننده قیمت کالاها و خدمات در ایران است، براساس برآوردها، میزان حقوق دریافتی یک کارمند به طور متوسط در سال ۱۳۸۶ برابر با ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ دلار بوده و در سال ۱۳۹۰ به حدود یک هزار دلار بود،اما در حال حاضر این ارزش اقتصادی حقوق کارمندان به طور متوسط به حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ دلار تنزل یافته است، یعنی در یک بازه زمانی ۱۵ ساله، میزان درآمد و قدرت خرید کارمندان به کمتر از یک چهارم رسیده است‌.

در چنین شرایطی فضای بی انگیزگی و عدم امید بر فضای سازمان ها و بخشی از جامعه سایه انداخته و رکودکاری در ادارات و نهادها  و عدم پیشبرد امورات را بدنبال خواهد داشت.

از سوی دیگر قشر دیگری که در میانه این تورم و گرانی دچار چالش های جدی می شود، کارگران و کاسبکاران خرد مانند: دستفروشان، باربران، کولبران، شاغلان فصلی و…می شود که معمولا فاقد خانه یا حتی خودرو بوده و بخش عمده ای از تلاش و دغدغه ذهنی آنان معطوف به اجاره خانه، تهیه خوراک و پوشاک در نازل ترین سطح ممکن می گردد و از نیازهای آموزشی، تفریحی و تحرک اجتماعی خود و خانواده و فرزندان غافل می شوند که نتایج ناخواسته ای از جمله ازدیاد آسیب های اجتماعی، تنزل سطح توانمندی و مهارت آموزی افراد، مشکلات فرهنگی و تضعیف امید به آینده، از هم گسیختگی زندگی زناشویی، تنزل سطح دسترسی به نیازهای درمانی و بهداشتی و…می شود و شکاف طبقاتی افزایش می یابد.

در دهه های اخیر دولت و مجلس، سیاست های اعمال شده و اقدامات اجرایی توسط آنان در زمینه توانمندسازی اقشار ضعیف جامعه، برقراری عدالت اجتماعی، کاهش شکاف های طبقاتی، کنترل تورم و مشکلات معیشتی، عادلانه نمودن پرداخت یارانه ها و حمایت های اجتماعی و… عملکرد قابل قبولی نداشته و عملا نه تنها طبقات ضعیف، بلکه طبقه متوسط جامعه هم دچار مشکلات اساسی شده و به طبقات پایین تر به لحاظ اقتصادی تنزل یافته اند.
در کل باید گفت تورم و گرانی همچون تازیانه، روح و روان بخش عمده ای از جامعه خصوصا کارمندان، کارگران و کاسبکاران خرد را می آزارد که لازمست اقدامات فوری و معطوف به حل این مشکلات اندیشیده شود.