شورای شهر و شهرداری سقز پاسخ دهند: پارک لاله؛ نماد آشکار ناکارآمدی و رهاشدگی مدیریت شهری

سقزرووداو- پارک لاله سقز، که در گذشته یکی از مهمترین، مجهزترین و جذابترین فضاهای تفریحی شهر و منطقه محسوب میشد و ظرفیت تبدیلشدن به «بام سقز» و یکی از مفرحترین تفرجگاههای غرب کشور را داشت، امروز بهدلیل سالها سوءمدیریت و بیتوجهی شورا و شهرداران پیشین و فعلی، در آستانه نابودی کامل قرار گرفته است.
با وجود هشدارها و انتقادات مکرر شهروندان، رسانهها و فعالان اجتماعی، متأسفانه تاکنون هیچ برنامه مشخص، عملیاتی و مؤثری از سوی شورای شهر و شهرداری برای احیای این ظرفیت بزرگ شهری ارائه نشده است. اگرچه در برههای، قرارداد جنجالبرانگیز ۱۵ سال پیش را بهانه میکردند، اکنون با پایان یافتن همان قرارداد نیز، همچنان هیچ اقدام ملموسی صورت نگرفته است.
پروژهای که با صرف منابع مالی هنگفت و بودجههای میلیاردی ساخته شده بود، امروز به فضایی متروک، ناایمن و غیرکاربردی بدل شده که نهتنها پاسخگوی نیازهای مردم نیست، بلکه به محل تجمع آسیبهای اجتماعی و صحنهای ناخوشایند برای شهروندان و مسافران تبدیل شده و چهرهای نامطلوب از سقز به نمایش میگذارد.
در فقدان برنامهریزی اصولی و عزم جدی برای نگهداری و توسعه، پارک لاله امروز تنها یادآور ویرانی است؛ لذا اگر مجموعه مدیریت شهری توانایی و ارادهای برای احیای این سرمایه عمومی ندارد، پیشنهاد میشود این فضا به کاربری مناسبتری اختصاص یابد یا به نهادهای دیگر (نظیر شهرداریهای اطراف یا سرمایهگذاران بخش خصوصی) واگذار شود تا از این ظرفیت در مسیر بهرهبرداری عمومی استفاده گردد.
در شرایطی که شهرهای اطراف در مسیر توسعه حرکت می کنند اما افسوس که در چنین شرایطی، اولویت جمعی از اعضای شورا و مدیریت فعلی شهرداری نه رسیدگی به مطالبات واقعی مردم، بلکه معطوف به استخدامهای بیرویه و خارج از ضابطه ستادی شده است؛ روندی که صرفاً به تثبیت جایگاه مدیریتی برخی افراد انجامیده، بدون آنکه گرهی از مشکلات مردم بگشاید.
اکنون زمان آن رسیده که شورای شهر و شهرداری سقز، بهجای رقابتهای شخصی و بیهوده گروهی، جلسات محفلی و نمایشهای بیثمر؛ پاسخگوی عملکرد خود در قبال پروژههای مهم شهری، از جمله وضعیت بحرانی پارک لاله، پروژه های نیمه تمام عمرانی و سرمایه گذاری، بلوارهای ۴۵ متری، ۷۲ پروژه مصوب سال گذشته، هدایت آب های سطحی و همچنین موضوعاتی چون پرداخت فیشهای نجومی (برخی فیش ها چند برابر سایر ادارات می باشد و مزایای بی شماری برای نورچشمی ها در آن وجود دارد) و شفافسازی مالی، باشند.
برای نجات پارک لاله، باید گامهایی جدی، اجرایی و شفاف برداشته شود؛ پیش از آنکه این فرصت برای همیشه از دست برود. برخی از پیشنهادهای مؤثر برای احیای این پارک عبارتاند از:
– راهاندازی مجدد شهربازی
– ایجاد کاربریهای جدید مانند باغ پرندگان، باغ گلها و کتابخانه عمومی
– تقویت روشنایی، بهسازی فضای سبز و اجرای پروژههای زیباسازی و رنگآمیزی
– برگزاری نمایشگاههای فصلی یا دائمی
– ایجاد فضاهایی برای اسکان مسافران
– احداث راههای دسترسی از مسیر شریفآباد
– ساخت آبشار مصنوعی در ضلع مشرف به شریفآباد
– تامین امنیت و ایمنی فضای پارک؛
چنین اقداماتی میتواند پارک لاله را به فضایی پویا، امن و در خور شأن شهروندان سقز و میهمانان آن تبدیل کند. وقت آن است که مدیریت شهری، بهجای وعده و توجیه، عمل کند.