موانع سیاست‌گذاری اجتماعی مسکن

مسکن به عنوان یکی از نیازهای اساسی بشر، سال هاست در ایران به یکی از چالش های اجتماعی و اقتصادی دهک های پایین و متوسط جامعه تبدیل شده است.

 به دلیل گسیختگی سیاستی، تمهیدات و اقدام‌های دولت‌ها بیش از آنکه در راستای تأمین فراگیر و همه‌شمول و عدالت محور مسکن و نیز کاهش نابرابری‌های اجتماعی باشد، بر نابرابری‌های اجتماعی و فقر چندبعدی شهری به گونه نظام‌مند افزوده است.

در این راستا، این پژوهش با هدف شناسایی موانع سیاست‌گذاری اجتماعی مسکن در ایران و طراحی ارتباطات این عوامل انجام‌شده است که از نظر هدف‌گذاری کاربردی و از نظر روش انجام پژوهش به‌صورت توصیفی- تحلیلی است.

برای شناسایی عوامل، روش تحلیل محتوا بکار گرفته شد. در بخش مدل‌سازی ساختاری تفسیری، از نظرات خبره دانشگاهی صاحب‌نظر در حوزه مسکن از روش دلفی استفاده‌شده است. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامه دوبه‌دویی می‌باشد و برای اندازه‌گیری و ارزیابی ارزش‌های پرسش‌نامه از ملاک اعتبار صوری استفاده‌شده است. روابط بین عوامل با استفاده از یک روش تحلیلی نوین با عنوان مدل‌سازی ساختاری تفسیری (ISM) تعیین و به‌طورکلی مورد تجزیه‌وتحلیل قرارگرفته است و در نهایت، نوع متغیرها با توجه به اثرگذاری و اثرپذیری بر سایر متغیرها مشخص و خوشه‌بندی شدند.

یافته‌های پژوهش نشان داد که چالش ضعف در اجرای قانون کنترل اجاره‌بها با مقدار قدرت نفوذ ۱۰، بیش‌ترین تأثیر و عدم تعریف و تبیین مصادیق آزار و اذیت مستأجران از سوی موجران در زمینه اخلال در سکونت و عدم جرم انگاری آزار و اذیت مستأجران از سوی موجران در زمینه اجبار در جابه‌جایی با مقدار قدرت نفوذ ۲، کم‌ترین تأثیر را در بین موانع سیاست‌گذاری اجتماعی مسکن در ایران برای اقشار کم درآمد دارند

ـ  متن کامل این مقاله علمی – پژوهشی در مجله شهر پایدار و دانلود آن در لینک زیر

https://www.jscity.ir/article_208191.html

https://www.jscity.ir/article_208191.html

فایل مقاله دکتر خسروی