تردیدی نیست که کولبری یکی از نشانه های توسعه نامتوازن و شکاف های منطقه ای در جامعه است، لذا حل آن نیازمند تدوین راهبردها و برنامه های جامع با رویکردی توسعه گرا می باشد.

در سال های اخیر و بدنبال تشدید مشکلات اقتصادی و رکود درآمدی برای اقشار ضعیف جامعه، به خیل بیکاران جامعه پیوسته اند بیکاری باعث افزایش میزان طلاق، خودکشی، کولبری، باربری و قاچاق می شود، متاسفانه بدلیل بیکاری و دغدغه نان عده ای به کولبری و باربری روی آورده اند که برای برخی به قیمت جان تمام می‌شود.

بنابه اعلام رسانه ها و شبکه های اجتماعی، در روزهای اخیر شاهد جان باختن یا زخمی شدن چند کاسب کار و کولبر در مرزهای منطقه بودیم که موجی از تاسف و تالم را در بین مردم بدنبال داشت، هربار حادثه ای طبیعی (مانند سرما یا سقوط به دره)، جسمی (بیماری و ایست قلبی) یا غیرطبیعی (تیراندازی و تعقیب و گریز)، سلامت و امنیت کولبران و باربران را تهدید می کند، البته در این رابطه باید به تفاوت عمیق دیدگاه  بین مسئولان و دستگاه های اجرایی با مردم منطقه و کارسبکاران اشاره نمود که به نظر می رسد شناخت دقیق از معضلات منطقه ندارند که تاکنون اقدامی اساسی انجام نداده اند.

سال هاست مشکلات مرزی و کولبری بعلت ناچاری وجود داشته اما تاکنون هیچ نهاد یا ارگانی برای حل مشکلات موجود وارد عمل نشده، نمایندگان مجلس نه در این دوره بلکه در دوره های گذشته روزه سکوت کرده و وعده های داده شده از سوی مسئولان هم پس از مدتی به فراموشی سپرده می شود.

به نظر می رسد تغییر دیدگاه های مسئولان مرتبط، توسعه زیرساخت های (اقتصادی،  اجتماعی و خدماتی)، افزایش سهم بودجه مناطق مرزی، ایجاد مناطق تولیدی و ویژه اقتصادی، گسترش تجارت رسمی و فعال سازی بازارچه های مرزی و کولبری،  توسعه صنعت گردشگری، توسعه خدمات و بازرگانی، ایجاد فرصت های مولد شغلی و… باید بر دیدگاه های سلبی اولویت یابد تا شاهد توسعه و پیشرفت بجای حوادث دلخراش باشیم.
#سقزرووداو