ـ جکوب هانت متخصص ارتباطات یونیسف (UNISEF)
ـ ترجمه توسط نامق سعیدپور دبیر آموزش و پرورش
اختصاصی سقزرووداوـ در حال حاضر طبیعی است که با شنیدن هر چیزی درباره بیماری کرونا احساس نگرانی کنید و همچنین قابل درک است که اگر بچه های شما احساس نگرانی کنند.
اخباری که از تلویزیون، اینترنت و سایر افراد جامعه شنیده می شود ممکن است برای بچه قابل درک نباشد بنابراین آنها به ویژه می توانند در مقابل احساس اضطراب و ناراحتی آسیب پذیر باشند. اما داشتن یک گفتگوی آزاد و حمایتی می تواند به آنها کمک کند تا از عهده درک آن برایند وحتی در کمک به دیگران برای درک این مسئله مشارکت کنند.
۱ـ از آنها سوالات آزاد بپرسید و به آنها گوش کنید.
این کار را با دعوت کردن از آنها برای صحبت کردن درباره موضوع شروع کنید. تلاش کنید با دنبال کردن جوابهایشان بفهمید که آنها تا چه میزان آگاهی قبلی درباره موضوع کرونا دارند. اگر بچه های خیلی کوچکی هستند و قبلا چیزی درباره شیوع بیماری نشنیده اند نیازی نیست موضوع را به آنها گفت بلکه فقط رعایت بهداشت را بدون ایجاد ترس در آنها را گوش زد کنید.
به بچه اطمینان دهید که شما در مکان امنی هستید و به او اجازه دهید آزادانه صحبت کند. نقاشی، گفتن داستان و سایر فعالیتها می تواند در گشودن بحث بیماری کرونا کمک کند.
ازهمه مهم تر این است که نگرانیهای آنها را کوچک نشمارید و به آنها بی توجهی نکنید. احساسات آنها را قبول کنید و به آنها اطمینان دهید که احساس نگرانی درباره چنین موضوعهایی طبیعی می باشد.با توجه کردن به آنها نشان دهید که به آنها گوش می دهید و تلاش کنید درک کنند که می توانند با شما و معلمهایشان هرزمانی که بخواهند می توانند صحبت کنند.
۲ـ صادق باشید و حقیقت را با روشی کودکانه برای آنها توضیح دهید.
بچه ها حق دسترسی به اطلاعات درست درباره آنچه که در جهان روی می دهد را دارند و اما بزرگسالان نیز مسئولیت محافظت از آنها را دربرابر نگرانیها را برعهده دارند. از زبان متناسب با سن آنها استفاده کنید، به عکس العمل آنها توجه کنید و به میزان نگرانی آنها حساس باشید.
اگر نمی توانید به سوالهایشان جواب بدهید جواب ها راحدس نزنید، بلکه از آن به عنوان یک فرصت برای جستجوی پاسخ پرسش آنها استفاده کنید. وبسایت های بین المللی مانند یونیسف و سازمان بهداشت جهانی (و وزارت بهداشت) منابع عالی برای اطلاعات در این مورد می باشند. برای آنها توضیح دهید که برخی اطلاعات در اینترنت و شبکه های اجتماعی در باره بیماری صحیح نمی باشند و بهترین راه این است که به کارشناسان امر اطمینان کنند.
۳ـ به آنها نشان دهید که چگونه از خود و دوستانشان محافظت کنند.
یکی از ساده ترین راههای حفظ بچه ها از کرونا ویروس و سایر بیماریها این است که آنها را ترغیب کنیم مرتب دستهایشان را با آب و صابون بشویند. نیازی نیست که آنها را بترسانیم.
همچنین به آنها نشان دهید که چگونه در هنگام سرفه و عطسه کردن با قسمت داخلی بازوی خود دهان یا بینی خود را بپوشانند. برای آنها توضیح دهید که بهترین راه این است که به افرادی که دارای چنین علایمی هستند زیاد نزدیک نشوند و از آنها بخواهید هر وقتی که احساس تب سرفه و تنگی نفس به آنها دست داد به شماخبر دهند.
۴ـ به آنها احساس امنیت دهید.
وقتی که ما در تلویزیون یا اینترنت تصاویر نگران کننده می بینیم گاهی اوقات می تواند به ما این احساس بدهد که بحران در نزدیک ماست. بچه ها ممکن است میان تصاویر در روی صفحات و واقعیات شخصی خود تفاوتی قائل نشوند و ممکن است باور کنند که در معرض خطر قریب الوقوع هستند. در هر زمان ممکن شما می توانید با ایجاد فرصتهایی که بچه ها بتوانند بازی کنند و آرامش داشته باشند به بچه ها کمک کنید تا استرس نداشته باشند . برنامه های عادی روزانه در منزل را تاحد ممکن ادامه دهید مخصوصا قبل از خواب یا اینکه در شرایط جدید برنامه ای جدید برای آنها داشته باشید
اگر شما با بحران بیماری در منطقه خوتان روبرو هستید به بچه ها یادآور شوید که احتمال اینکه آنها مریض شوید وجود ندارد و اینکه هر کسی که بیماری کرونا را بگیرد خیلی مریض نمی شود و افراد بزرگسال زیادی در حال کارکردن هستند تا از شما محافظت کنند.
اگر بچه شما بیمار شده است به او بگویید که در خانه یا بیمارستان بماند زیرا این بهترین روش محافظت از او و دوستانش است. به آنها اطمینان دهید که شما می دانید این کار مشکل است و حتی ممکن است ترسناک و یا خسته کننده باشد اما پیروی کردن از دستورات بهداشتی است که شما را در امنیت قرار می دهد.
۵ـ بررسی کنید که آیا آنها حس تنفرپراکنی را تجربه کرده اند یا گسترش داده اند.
شیوع کرونا ویروس گزارشهای زیادی از تبعیض نژادی در جهان به همراه خود آورده است بنابراین بررسی اینکه فرزند شما در فرایند تنفرپراکنی مشارکت کرده یا آن را تجربه کرده، حائز اهمیت است.
برای فرزندتان توضیح دهید که برای کرونا ویروس اینکه فرد چه شخصیتی دارد، اهل کجاست و چه زبانی صحبت می کند مهم نیست. اگر فرزند شما در مدرسه با مسئله تنفرپراکنی یا دادن لقب روبرو شده باید یادبگیرد که به افراد بزرگسال مسئول در مدرسه که به آنها اطمینان دارد خبر دهد.
به فرزندتان یادآوری کنید که هر کسی باید در مدرسه در امنیت باشد. تنفرپراکنی همیشه کاری نادرست است و ما باید هرکدام وظیفه خود را برای گسترش مهربانی و حمایت از یکدیگر انجام دهیم.
۶ـ افراد یاری دهنده را بشناسید.
برای بچه ها اهمیت دارد که بفهمند افراد جامعه با مهربانی و گشاده دستی به همدیگر کمک می کنند. داستان پرستاران، دانشمندان و ازجمله افراد جوانی را که درحال تلاش کردن برای توقف شیوع بیماری هستند با بچه به اشتراک بگذارید. این می تواند باعث آرامش باشد که بدانند افراد دلسوز اقدام می کنند.
۷ـ ازخودتان مراقبت کنید.
اگر شما مسئله را خوب مدیریت کنید به بچه ها کمک می کنید که وضعیت بهتری داشته باشند. کودکان عکس العمل خود شما به اخبار را انتخاب می کنند بنابراین اگر آنها ببینند که شما آرام هستید و احساسات خودتان را کنترل کرده اید به آنها کمک می کنید. اما اگر احساس اضطراب یا ناراحتی دارید، برای خودتان وقت بگذارید و با خانواده، دوستان و افراد قابل اعتماد در جامعه خود ارتباط برقرار کنید. برای انجام کارهایی که به شما در آرامش و بهبودی کمک می کند مدتی وقت بگذارید.
۸ـ گفتگوی خود را با فرزندتان با دقت به پایان برسانید.
خیلی مهم است که بدانیم نباید فرزندانمان رادر حالت اضطراب و نگرانی نباید رها کرد. وقتی مکالمه شما تمام می شود تلاش کنید که سطح نگرانی فرزندتان را با توجه کردن به حرکات بدن، نفس کشیدن و یا اینکه آنها از تن صدای معمولی خود استفاده می کنند بررسی کنید.
به بچه ها یادآوری کنید که آنها می توانند گفتگوهای بیشتری با شمادر هر وقت دیگری داشته باشند. به آنها یادآوری کنید که شما به آنها اهمیت می دهید، به آنها گوش می کنید و هروقتی که احساس نگرانی کردند شما در دسترس هستید.
ـ یادداشت فوق توسط جکوب هانت متخصص ارتباطات یونیسف (UNISEF) جمع آوری و توسط نامق سعیدپور دبیر آموزش و پرورش ترجمه شده است.