چرا مدیران از استخدام نسل Z نگران‌اند؟ آسیب‌شناسی و راهکارها
رضا رحیمی، مشاور کسب‌و‌کارهای اینترنتی
سقزرووداو- نتایج یک نظرسنجی در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد بیش از نیمی از مدیران، به استخدام نسل Z (نسل متولد حدوداً بین ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۲) تمایل چندانی ندارند. بر اساس داده‌ها، مهم‌ترین دلایل این بی علاقگی شامل موارد زیر است:
حق‌به‌جانب بودن (۶۷٪)، زودرنج بودن (۶۳٪)، نبود اخلاق حرفه‌ای (۵۴٪)، نداشتن روحیه انتقادپذیری (۵۳٪)، نبود آمادگی برای کار (۵۳٪)، مهارت ارتباطی ضعیف (۵۲٪)، کمبود انگیزه (۵۱٪)، هزینه بالای آموزش (۵۰٪) و ضعف در مهارت فنی (۲۷٪).
در این رابطه ذکر چند نکته ضروری می باشد:
ـ نکته قابل توجه این است که بیشتر این دلایل، به نگرش، ارتباط و رفتار کاری مربوط می‌شود، تا مهارت‌های فنی.
ـ این یافته‌ها نشان می‌دهد چالش میان مدیران و نسل جدید، بیش از آنکه دانشی باشد، فرهنگی و نگرشی است. نسل Z در دنیایی رشد کرده که معنا، انعطاف، تنوع، اهداف دست‌یافتنی کوتاه مدت و سرعت حرف اول را می‌زند؛ در حالی که بسیاری از سازمان‌ها هنوز با ساختارهای سنتی و برنامه‌ریزی کلاسیک اداره می‌شوند.
از سوی دیگر بسیاری از مدیران و کارفرمایان نیز هنوز با سبک رهبری سنتی کار می‌کنند و نتوانسته‌اند خود را با ارزش‌ها و انگیزه‌های نسل Z (مثل رشد شخصی، استقلال و معنا در کار) سازگار نمایند و ارتباطات بین نسلی برای رسیدن به تفاهم و تعامل فکری و فرهنگی ضعیف است.
این تفاوت دیدگاه، منجر به سوءتفاهم‌هایی می‌شود که در عمل به شکل بی‌اعتمادی متقابل بروز می‌کند.
راهکارهای دوطرفه
برای رفع این شکاف، باید هر دو طرف مساله یعنی هم مدیران و هم نسل Z در رفتار، رویکرد و اهداف خود بازاندیشی نمایند و ساختارهای اجتماعی و فرهنگی نیز در جهت گفتگو و ارتباط بین این اقشار تلاش نمایند.
از یک طرف، مدیران باید شیوه‌های مدیریت خود را بازتعریف کنند و به‌جای تمرکز صرف بر کنترل و نظم، بر معنا، هدف و تأثیر کار تمرکز کنید. نسل Z به کاری نیاز دارد که حس ارزشمندی شفافیت ایجاد کند. محیط‌های کاری امروزی نیازمند فرهنگ یادگیری مداوم و سازمانی، بازخورد سریع و فضای اعتماد هستند لذا آموزش و منتورینگ مداوم یعنی: مهارت‌های نرم (ارتباطی، انضباط، مسئولیت‌پذیری) برای نسل Z در دستور کار میدران قرار گیرد.
انعطاف در محیط کار و استفاده از مدل‌های ترکیبی (حضوری–دورکاری) و اعتماد به استقلال فردی باعث افزایش انگیزه و وفاداری نسل Z می‌شود.
از سوی دیگر، نسل Z نیز باید مهارت‌های ارتباطی، تاب‌آوری و اخلاق حرفه‌ای خود را تقویت کند تا بتواند در محیط‌های کاری متنوع و پرفشار، عملکرد مؤثرتری داشته باشد، روحیه انتقادپذیری، میل به پیشرفت فردی و سازمانی، تقویت تعامل و مهارت‌های ارتباطی را در خود تقویت نماید.
در نهایت باید گفت که نسل Z تهدیدی برای بازار کار نیست، بلکه فرصتی برای نوسازی آن است، نسلی که می‌تواند سازمان‌ها را به سوی آینده‌ای خلاق، انسانی و پویا هدایت کند، به شرط آنکه هر دو طرف گفت‌وگو و دیالوگ را بیاموزند.
