در این بیماری دستگاه دفاعی بدن شدیداً دچار اختلال می شود. در واقع ایدز، مجموعه ای از علائم است که در اثر نقص دستگاه دفاعی بدن انسان و علائم مربوط به عفونت های فرصت طلب ، خود را نشان می دهد.

🔻راه های عمده انتقال ایدز؛
◽تماس جنسی
◽انتقال خون و فرآورده های خونی آلوده
◽از طریق به اشتراک گذاشتن سوزن و سرنگ های آلوده در معتادان تزریقی
◽از مادر به نوزاد.
👈راه های کمتر شایع سرایت
◽خال کوبی و سوراخ کردن گوش توسط سوزن و وسایل آلوده
◽استفاده ازمسواک و تیغ ریش تراشی شخص بیمار
◽ختنه با وسایل آلوده.
👈بیماری های مقاربتی درمان نشده، به ویژه در انواعی که زخم تناسلی وجود دارد خطر انتقال “اچ.آی.وی” را افزایش می دهد.

🔻هیچ مدرکی دال بر توانایی انتقال ویروس عامل ایدز از راه های ذیل وجود ندارد:
◽تماس معمولی یا خانوادگی
◽دست دادن
◽استفاده از وسایل غذاخوری مشترک
◽استفاده از استخرهای عمومی یا توالت عمومی
◽بغل گرفتن و یا بوسیدن صورت
◽عطسه و سرفه
◽دستگیره در، گوشی تلفن و میله اتوبوس
◽آب و غذا
◽تماس با اشک و عرق بیمار
◽استفاده از وسیله نقلیه مشترک
◽نیش حشرات.

🔻عفونت اولیه:
تقریبا ۵۰ تا ۷۰ درصد افراد مبتلا به عفونت ۳ تا ۶ هفته بعد از ورود ویروس به بدن، به مدت یک تا دو هفته دچار علائم ذیل خواهند شد؛
▪️تب
▪️گلودرد
▪️بزرگی غدد لنفاوی
▪️سر درد
▪️راش های پوستی
▪️بی اشتهایی و کاهش وزن
▪️درد عضلانی و مفصلی
▪️خواب آلودگی و کسالت
▪️تهوع، استفراغ و اسهال
▪️بثورات پوستی و زخم های جلدی مخاطی.

🔻پس از بهبودی خود به خودی مرحله حاد، بیمار وارد «مرحله بدون علامت» می شود که به طور میانگین ۱۰ سال طول می کشد. طی این مرحله نهفتگی بالینی که بیمار به ظاهر سالم است در صورت داشتن رفتار پرخطر ممکن است باعث ابتلای دیگران شود.
👈👈

🔻علائم و نشانه های بیماری پیشرفته HIV؛
علائم بیماری “اچ.آی.وی” ممکن است در هر زمانی در طول سیر عفونت ظهور کند. به طور کلی طیف ناخوشی ها با کاهش تعداد نوعی از سلول های دفاعی بدن تغییر می کند و عوارض شدیدتر و کشنده تر عفونت “اچ.آی.وی” با کاهش تعداد این نوع از سلول های دفاعی به کمتر از ۲۰۰ سلول رخ می دهد.

🔻سندرم بالینی اصلی در مرحله علامت دار عفونت “اچ.آی.وی” در زیر خلاصه شده است؛

▪️کاهش وزن ناخواسته بیشتر از ۱۰ درصد وزن پایه.
▪️اسهال به مدت بیشتر از یک ماه در غیاب علت قابل توجه
▪️تب مداوم به مدت بیشتر از یک ماه
▪️برجسته شدن غدد لنفاوی در بیش از دو ناحیه بدن
▪️ابتلا به عفونت های فرصت طلب.
▪️ابتلا به بدخیمی های ثانویه.
▪️بیماری عصبی مرتبط با “اچ.آی.وی”.

🔻تشخیص آزمایشگاهی عفونت اچ.آی.وی به نشان دادن پادتن های ضد این ویروس و یا شناسایی خود ویروس یا یکی از اجزای آن بستگی دارد.

🔻ریشه کن سازی کامل عفونت “اچ.آی.وی” با رژیم های دارویی که در حال حاضر در جهان موجود هستند، ممکن نیست.
🔻هدف از تجویز درمان چند داروییِ مادام العمر برای مبتلایان؛ بالابردن کیفیت زندگی، افرایش طول عمر، پیشگیری از ابتلا به عفونت های فرصت طلب و بدخیمی ها ی مرتبط و در نهایت کاهش احتمال انتقال به دیگران است.
🔻در صورت سوراخ شدن پوست به وسیله یک شیء آلوده به خون حاوی ویروس فرد مبتلا به “اچ.آی.وی”، خطر انتقال حدود ۳ دهم درصد است، در حالیکه این خطر برای عفونت هپاتیت B ناشی از یک حادثه مشابه ۲۰ تا ۳۰ درصد است.
👈در صورت تماس شغلی، در اولین فرصت ممکن پیشگیری دارویی توسط پزشک متخصص عفونی باید شروع شود تا احتمال ابتلا را به حداقل ممکن برسد.
🔻در صورت تماس جنسی با فرد مبتلا به HIV/AIDS، احتمال ابتلای شریک جنسی یک دهم درصد تا یک درصد است.

♦️راه های پیشگیری اولیه؛
👈خویشتن داری و دوری از تماس های جنسی مشکوک
👈پای بند به اصول اخلاقی و خانوادگی پس از ازدواج
👈وفاداری به همسر و عدم بی بندوباری و پرهیز از انحراف جنسی و روابط جنسی غیر مطمئن،
👈استفاده از کاندوم،
👈اجتناب از رابطه جنسی مقعدی.
👈اجتناب از استفاده مجدد از سرنگ های یک بار مصرف و عدم استفاده از سرنگ های مشترک.
👈استفاده نکردن از مسواک مشترک و به کارنبردن تیغ ریش تراش یک بار مصرف دیگران.