حال این سوال مطرح است وقتی که متولیان این دریاچه، علیرغم اینکه با حفر ده ها هزار چاه آب، ایجاد باغات متعدد و مزارع گسترده چغندر موجب خشک شدن دریاچه شدند، اینگونه صحبت و عمل می کنند، چرا تاوان آن را باید مردم و کشاورزان شهرستان هایی مانند سقز و بوکان بدهند؟
چرا آب سدهای لگزی و چراغویس باید به صورت گسترده رهاسازی شود و چند ماه دیگر حتی برای آب شرب شهری دچار مشکل باشیم؟ چرا چاه های آب کشاورزی منطقه با افتخار مسدود و یا مجوز جدید توسط منابع آب صادر نمی شود؟

همه اتفاق نظر روی حفاظت از منابع آب و خاک داریم اما به شرطی که عدالت رعایت و تاوان جبران آن فقط برگردن مردم منطقه ما نگذاشته شود.

لذا حداقل انتظار از مسئولان و دستگاه های اجرایی مرتبط در سقز و بوکان این است که در حد همان حرف های استاندار آذربایجان غربی رفتار و عمل کنند.
در این رابطه و با اعمال فشار بیهوده بر کشاورزان و منابع آبی، کاری نکنیم که ضرب المثل “کاسه داغ تر از آش” در مورد رفتار و عملکرد اجرایی مان صدق کند.